Sterke wereldopbouw, onevenwichtig in verhaalopbouw

Giada Pavesi is het pseudoniem van de Italiaanse auteur Jude Archer. Haar boek Sterren en koper is het eerste deel van de romantasy reeks 'Het verborgen genootschap' dat zich afspeelt in het mooie Venetië. De vertaling naar het Nederlands is van Rianne Aarts.

Ambra Valmori studeert archeologie aan de Universiteit Ca’ Foscari in Venetië, tot ze een week verdwijnt. Wanneer ze weer opduikt heeft ze geen enkele herinnering aan die dagen, draagt ze een onbekende ketting met hanger en ontbreekt haar linkerpink. Dan wordt ze aangevallen en gered door haar medestudent Ismael. Hij introduceert Ambra vervolgens in een nieuw leven vol magie, mysterie en gevaar.

Het verhaal wordt verteld vanuit Ambra als ik-personage. Dat heeft als voordeel dat je net zo veel weet als zij, maar het heeft beperkingen. Het schept een eenzijdig beeld en hoewel er veel wordt uitgelegd, blijven er dingen lang vaag. Als personage komt ze jong en naïef over, maar ze is slim en heeft een grote wilskracht en doorzettingsvermogen. Ze is niet altijd even sympathiek en soms onvoorspelbaar, wat het lastig maakt om haar te kunnen volgen en begrijpen. De overige personages zijn redelijk tot goed uitgewerkt. Je leert ze kennen via Ambra. Gedurende het verhaal blijkt er meer achter de personages te zitten dan de eerste indruk doet vermoeden. Toch gaat het nergens heel diep. Daar is ook geen tijd voor, want er komt veel informatie op de lezer af.

Om Venetië als setting te kiezen voor een fantasy verhaal is een goede keuze. De stad bruist van geschiedenis en mystiek. Door er een parallelle magische wereld in te plaatsen wordt dat nog groter. Ambra komt terecht op de Academie Seledia, een opleidingsinstituut voor tovenaars. Als sterveling met krachten is ze een vreemde tussen de geboren tovenaars, maar ze weet dat dit de juiste plek voor haar is. Voor Ambra begint een zoektocht naar wie en wat ze is.

De beschrijvingen van Venetië en de Academie Seledia zijn zorgvuldig uitgewerkt. Het is niet moeilijk om een voorstelling te maken van de plek waar het verhaal zich afspeelt. De vormen van magie zijn niet over de top, waardoor het geloofwaardig blijft. De schrijfwijze is over het algemeen goed leesbaar, maar het heeft ook vreemde zinnen die niet lekker lopen. Het ene moment leest het vlot en het andere moment is het poëtisch, wat niet altijd matcht.

“Ik trok me terug van de energie die de steen uitstraalde, een hongerige poel die te diep was om gevuld te worden en die zich dagen had gevoed met mij, met mijn warmte.”

“In mij barstte er ook iets. De duisternis van het plafond leek zich over mijn schouders te vlijen, het vuur in de haard werd koud en alle voorwerpen verstilden.”

Sterren en koper is een combinatie van YA fantasy, romantasy en Dark academia alsof de auteur niet helemaal heeft kunnen kiezen wat ze precies wilde met haar verhaal. Er is een enemy’s to lovers verhaallijn in te herkennen, maar de interactie tussen Ambra en Ismael is lastig te peilen. Zowel het deel waarin ze ‘vijanden’ van elkaar zijn, als het deel dat ze eindelijk hun gevoelens durven uitspreken is niet overtuigend.

Het boek is onevenwichtig van opbouw. Het begin is wat traag, dan zijn er een paar korte actiescènes die goed zijn beschreven, om weer terug te vallen in traagheid. De gebeurtenissen rondom Ambra roepen constant vragen op en het beantwoorden ervan duurt erg lang. En er zit vrij veel herhaling in het verhaal, zoals het constante benoemen van de ontbrekende pink en dat is jammer. Tegen het eind is er een stroomversnelling van gebeurtenissen en verklaringen in een magische actiescène. Ineens moeten alle vragen die gedurende het verhaal naar boven zijn gekomen worden beantwoord. Het is veel tegelijk, maar sluit dit verhaal netjes af. Ambra heeft het laatste woord en dan krijgt ook het laatste raadsel een verklaring.

Sterren en koper als eerste deel van een nieuwe serie is sterk qua wereldopbouw, maar kent een wisselvallig verloop. Toch biedt het verhaal rondom Ismael en Ambra en hun magische krachten voldoende perspectief om verder te willen lezen in het tweede boek.