Healing fiction in een wereld van dromen

De Zuid-Koreaanse auteur Miye Lee debuteerde in 2020 met haar boek De Dallergut dromenwinkel en die roman groeide uit tot een wereldwijde bestseller. De vertaling naar het Nederlands is gedaan door Thyrze van Onna.

Stel je een wereld voor waar je ‘s nachts in je onderbewustzijn naartoe kan gaan. In je pyjama (of zonder) loop je rond in een straat met winkels. Eén winkel springt in het oog, het is Dallerguts dromenwinkel. Met drie verdiepingen is er volop keus in dromen en het personeel doet er alles aan om je te helpen aan de juiste droom.

In deze wereld woont Penny en ze is fan van Dallergut’s dromenwinkel. Ze is supergelukkig als ze mag solliciteren en wordt aangenomen als nieuwste personeelslid voor de begane grond. Ze leert de fijne kneepjes van het vak, met vallen en opstaan, maar met een natuurlijk gevoel voor het omgaan met de klanten. Penny is een rustig personage die de rode lijn vormt in het verhaal. Veel kom je niet over haar te weten, maar ze voelt vertrouwd aan. Via haar kijk je als lezer mee in een magisch realistische wereld, waar je kennelijk ‘s nachts naartoe gaat, maar waar je ‘s morgens nooit een actieve herinnering aan hebt. Je leert de verschillende andere medewerkers kennen, die karikaturale eigenschappen laten zien. Penny's baas Dallergut is een bijzonder personage, hij weet precies wat hij doet en verdient zo het respect van zijn personeel en klanten. Het gaat allemaal niet snel, maar dat is gelijk de kracht van dit genre; ‘Healing fiction’. Onthaasten en verdwijnen in een dromenwereld, brengt je als lezer even helemaal tot rust.

Eigenlijk kabbelt het verhaal de hele tijd een beetje voort, maar laat toch een wereld op zich zien, waar de klanten met emoties betalen. Het is een onbekende, maar toch herkenbare plek waar de dromenmakers als popsterren worden behandeld. Er zijn zelfs prijzen voor de best gemaakte dromen van dat jaar. Verder is het een ‘gewone’ omgeving, met een winkelstraat waar zich ook een bakkerij bevindt. De mensen gaan met elkaar uit, bezoeken de bank, eten en slapen. Het is alleen hun werk en de nachtelijke bezoekers die het bijzondere maken.

Naast de verhaallijn van Penny en haar werk in de onderbewuste wereld, geeft Lee een aantal klanten van Dallergut het woord waardoor het een mozaïekverhaal is. Ze laat zien hoe deze mensen op zoek zijn naar iets, vervolgens terechtkomen in de winkel van Dallergut en geholpen worden aan een droom en hoe die vervolgens na het ontwaken bevalt. Het is interessant om te zien wat dromen kunnen doen met mensen. Door te dromen krijgen de dromers de moed om iets te gaan doen, of leren ze om iets te accepteren. Het laat zien dat dromen verschillende emoties oproept, van geluk tot enthousiasme, maar ook angsten en opluchting. Het meest opvallende zijn de dromen die zijn besteld voor een ander, af te leveren op een later tijdstip. Hier weet Lee de lezer te raken en kan je als lezer alleen maar hopen zelf ooit ook zo’n droom te mogen ontvangen.

De Dallergut dromenwinkel is een eerste deel van een duologie. Er volgt nog een tweede deel, die al in het Engels is verschenen. Voor wie opnieuw de dromenwereld in wil duiken is dat een fijn vooruitzicht. Met Healing Fiction kan een moment van rust worden gevonden in een hectische wereld, en in tegenstelling tot de nachtelijke bezoekjes aan de dromenwinkel, blijft dit verhaal wel hangen.