Lezersrecensie
The Sky of Sacrifice
The Sky of Sacrifice is het tweede deel in de high fantasy-trilogie Het boek der Wijsheid van de Mexicaanse schrijfster Rosalia Aguilar Solace. Net als in het eerste deel neemt ze de lezer opnieuw mee naar de Grote Bibliotheek van Morgen en de magische wereld die daarachter schuilgaat. Deze mysterieuze papierwereld is alleen toegankelijk via verborgen portalen en wordt beschermd door Wijzen die alles op alles moeten zetten om de verwoesting van de rijken tegen te houden.
Oude bekenden keren terug, terwijl nieuwe gezichten voor frisse energie zorgen. De personages zijn stuk voor stuk mooi neergezet, de ene wat uitgebreider dan de anderen. Ze zijn divers met hun eigen emoties die oprecht aanvoelen en juist doordat ze proberen rationeel te blijven in een wereld vol chaos, groeien ze je als lezer echt aan het hart. Ik vond vooral Arturo een ontwapenend personage – zijn openheid en verwondering bij het ontdekken van een onbekende wereld raakten me. En laten we de schattige orbs niet vergeten, die voor een vleugje luchtigheid zorgen in de duisternis.
De schrijfstijl van Aguilar Solace is opnieuw beeldend en gedetailleerd. Ze schrijft met zo’n visuele kracht dat het soms voelt alsof je naar een film kijkt: je ziet de gangen, hoort de echo’s, voelt het vocht en de dreiging. De wonderlijke sfeer die ze oproept, wordt regelmatig doorkruist door donkere, bijna claustrofobische momenten waarin de dood voelbaar dichtbij is. Die afwisseling tussen verwondering en beklemming maakt het verhaal intens en meeslepend.
Ik waardeerde het deze keer meer dat het verhaal opnieuw verteld werd vanuit verschillende perspectieven. Die afwisseling zorgt voor diepte en maakt dat je als lezer een breder beeld krijgt van wat zich allemaal afspeelt in deze complexe wereld. Soms moest ik mezelf echt bedwingen om niet vooruit te bladeren naar de hoofdstukken over bv. Nu en haar missie– mijn nieuwsgierigheid won het bijna van mijn zelfbeheersing!
Persoonlijk vond ik The Sky of Sacrifice sterker dan het eerste deel. Het voelt volwassener, gelaagder en emotioneler. Rosalia Aguilar Solace weet opnieuw een originele wereld te scheppen die zowel fascinerend als huiveringwekkend is.
Oude bekenden keren terug, terwijl nieuwe gezichten voor frisse energie zorgen. De personages zijn stuk voor stuk mooi neergezet, de ene wat uitgebreider dan de anderen. Ze zijn divers met hun eigen emoties die oprecht aanvoelen en juist doordat ze proberen rationeel te blijven in een wereld vol chaos, groeien ze je als lezer echt aan het hart. Ik vond vooral Arturo een ontwapenend personage – zijn openheid en verwondering bij het ontdekken van een onbekende wereld raakten me. En laten we de schattige orbs niet vergeten, die voor een vleugje luchtigheid zorgen in de duisternis.
De schrijfstijl van Aguilar Solace is opnieuw beeldend en gedetailleerd. Ze schrijft met zo’n visuele kracht dat het soms voelt alsof je naar een film kijkt: je ziet de gangen, hoort de echo’s, voelt het vocht en de dreiging. De wonderlijke sfeer die ze oproept, wordt regelmatig doorkruist door donkere, bijna claustrofobische momenten waarin de dood voelbaar dichtbij is. Die afwisseling tussen verwondering en beklemming maakt het verhaal intens en meeslepend.
Ik waardeerde het deze keer meer dat het verhaal opnieuw verteld werd vanuit verschillende perspectieven. Die afwisseling zorgt voor diepte en maakt dat je als lezer een breder beeld krijgt van wat zich allemaal afspeelt in deze complexe wereld. Soms moest ik mezelf echt bedwingen om niet vooruit te bladeren naar de hoofdstukken over bv. Nu en haar missie– mijn nieuwsgierigheid won het bijna van mijn zelfbeheersing!
Persoonlijk vond ik The Sky of Sacrifice sterker dan het eerste deel. Het voelt volwassener, gelaagder en emotioneler. Rosalia Aguilar Solace weet opnieuw een originele wereld te scheppen die zowel fascinerend als huiveringwekkend is.
1
Reageer op deze recensie