Dromenlijst of wonderboekje

Het verhaal begint op zaterdag 7 januari 2017.
We leren Thelma kennen als een altijd gehaaste, hard werkende carrièrevrouw, die al 15 jaar dag en nacht werkt voor cosmeticagroep Hegemonie.
Die bewuste zaterdag haast ze zich met haar zoon Louis naar hun maandelijkse brunchafspraak met oma Odette. Terwijl ze onderweg een telefoontje van haar baas aanneemt, wil Louis haar iets vertellen, maar zij negeert hem en hij racet er vandoor op zijn skateboard.
10u32 – getoeter, een klap, gegil en Thelma's wereld staat stil: Louis is aangereden!
Hij belandt in een coma en de dokters geven weinig hoop op genezing.
Thelma probeert zich nog op haar werk te storten als afleiding maar na een aanvaring met haar baas, krijgt ze haar ontslag. Zij focust zich vanaf dan op Louis' herstel.
Bij het opruimen van zijn kamer vindt ze een schriftje met het opschrift “Mijn wonderboekje”. Louis heeft een lijstje gemaakt met dingen die hij graag zou verwezenlijken. Thelma besluit om zijn dromen voor hem uit te voeren en hem daarover te berichten, in de hoop dat het een trigger is om hem te doen ontwaken.
Samen met haar moeder begint ze aan het grote avontuur. Soms zijn het vrij moeilijke opdrachten, soms heel grappige. Zal ze er in slagen Louis weer bij bewustzijn te brengen?

Het verhaal leest heel snel, mede door de afwisseling tussen de monologen van Thelma enerzijds en die van de comateuze Louis anderzijds. Die afwisseling zorgt voor een luchtig geheel.
Wanneer Thelma de dromen van Louis begint uit te voeren, neemt het verhaal een vaart. Al gauw zijn er tig aantal dromen verwezenlijkt. Hier ontbreekt diepgang en verliest het complete plaatje zijn geloofwaardigheid. Het verhaal ontrolt zich te snel en als lezer blijf je hier op je honger zitten als je een emotioneel verhaal verwachtte. Een gemiste kans van de auteur om meer ziel in het verhaal te leggen. Alsof het aantal pagina's beperkt was en de inkt opgebruikt. Jammer, misschien een debutantenfout?