Verhaal van een groot verlies

Bij non- fictie is het altijd de vraag hoe het is geschreven. Is het een verhaal of een verslag, interessant of saai en langdradig, geloofwaardig of ongeloofwaardig en brengt het de boodschap of het verhaal van de auteur over?

Doet sneeuw pijn is een verslag wat leest als een roman. Het is het verhaal van Carolien die haar grote liefde verliest. Het is een eerlijk en openhartig verhaal waarbij de rauwe randjes van het leven niet geschuwd worden.
Jean was de grote liefde van Carolien. We lezen hoe ze elkaar hebben leren kennen, over de hoogte en dieptepunten in hun leven, het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, maar er zijn ook ergernissen, onhebbelijkheden en twijfels. Maar bovenal houden Carolien en Jean veel van elkaar. Jean is Carolien haar steun en toeverlaat. Want Carolien heeft zelfkennis en weet dat ook zij soms niet de makkelijkste is.

"Een gedachte staat bij mij nooit op zichzelf. Ik graai alles wat er direct, zijdelings en helemaal niks mee te maken heeft erbij"

Na het verlies van Jean "is wij enkelvoud geworden" en moet Carolien haar leven weer zien op te pakken, samen met haar 7 maanden oude zoontje en met niet te vergeten, hond Guus.
Met veel vallen en weer opstaan en met het schrijven van dit boek lukt haar dat enigszins.

Ik heb meegeleefd met Carolien en haar in mijn hart gesloten. Ik wens haar heel veel liefde en geluk In de toekomst. Bedankt voor dit mooie boek!