Gemiste kansen

Hoofdstuk 0 van dit boek komt direct binnen. Het is gruwelijk en de lezer vraagt zich af wat er gaat gebeuren.
Hier ontstaat gelijk de eerste gemiste kans. In hoofdstuk 1 wordt de hoofdpersoon Fanny geïntroduceerd. Een succesvol profiler, maar wat een onaangenaam type. Zelfingenomen, nymfomane, vaste klant van de plastisch chirurg, altijd onderweg in een vliegtuig en continu honger want ze vergeet altijd te eten. Ook zit ze vastgeplakt aan haar PDA (personal digital assistent), hetgeen op bijna elke bladzijde wordt benoemd.

Fanny wordt door rechercheur Sam, ook 1 van haar bedpartners, ingeschakeld bij het onderzoek omtrent de moord op een klein meisje. Tijdens dit onderzoek verdwijnen er nog 2 kinderen.
Fanny ontdekt dat de zaak connecties heeft met de seriemoordenaar Albert Fish.

Albert Fish heeft echt bestaan en was een psychopatische seriemoordenaar die de gruwelijke dingen uit Hoofdstuk 0 heeft gedaan. Het verhaal in dit boek is gebaseerd op Albert Fish en dat is op zich uniek, maar de uitwerking is de tweede gemiste kans.

Pas vanaf hoofdstuk 21 wordt het spannend. Daarvoor gaat het voornamelijk over Fanny, voor wie nauwelijks enige sympathie is op te brengen. Samen met wat onwaarschijnlijke zaken die niks toevoegen aan het verhaal en onnodig ingewikkeld taalgebruik door het strooien met moeilijke woorden maakt dit het hele boek een gemiste kans.
Jammer want het had zo interessant kunnen zijn.