Ondergang en wederopstanding

Ik las Grand Hotel Europa voor de Hebban leesclub. Daar heb ik geen spijt van! Wat een boek en wat een schrijver. De schrijfstijl van Ilja Leonard Pfeijffer vind ik meesterlijk (ik kende deze schrijver nog niet) en ik heb ervan gesmuld.
En dan het verhaal.... Ilja schrijft over zichzelf, althans, de hoofdpersoon heeft zijn naam. Ilja heeft een explosieve relatie met de Italiaanse Clio waarmee hij zich in Venetië settelt.. De relatie eindigt en Ilja neemt zijn intrek in GHE om een boek te schrijven over toerisme en tegelijkertijd wil hij zijn tijd met Clio op papier zetten om deze voor zichzelf te analyseren.
Clio is een kunsthistorica en samen met haar is Ilja op zoek geweest naar een schilderij van Caravaggio.
Al deze gegevens maken dat het boek gaat over liefde, toerisme en kunst en niet te vergeten de persoonlijkheid van Ilja, afgezet tegen het verdwijnen van Europa en de opkomst van Azië. Hoe al deze verhaallijnen uiteindelijk samenkomen in het plot vond ik verrassend!
Ilja heeft uitgesproken ideeën over massatoerisme en heeft mij laten nadenken over dit thema. Europa is de oude wereld en Azië de nieuwe. Iedereen ergert zich aan de toeristen in Venetië, Giethoorn en de Europese steden. Maar alleen toerisme kan Europa redden. Want kennis van nieuwe technologieë, de toekomst, zit in Azië, Europa heeft alleen oudheid. De paradox is dat (massa) toerisme datgene vernietigt waardoor het wordt aangetrokken. Want de toeristen overspoelen de oude steden en gebouwen waardoor ze niet meer leefbaar zijn.
En zo staat dit boek bol van paradoxen. Wat je laat nadenken.
De personages het hotel staan allemaal model voor het ondergaande Europa en de opkomst van Azië. En ergens laat Azië Europa wederopstaan, omdat Europa de speeltuin van Azië is. Maar dat veroorzaakt ook weer schade. Paradox na paradox.....
Naast de zwaarte van dit serieuze thema heb ik ook vreselijk gelachen om dit boek, Ilja's beschijvingen van typen toeristen vond ik erg komisch. En ik heb me geërgerd, want ik vind Ilja een nogal zelfingenomen persoon .
Kortom, dit boek heeft voor mij alles in zich om 5 sterren te krijgen en ik vond het jammer dat het uit was ondanks de sublieme finale.