Doodlopende sporen

In dit eerste deel rondom Wallander heeft de politie veel moeite om hun zaak van een dubbele moord op te lossen.
Alle sporen lopen dood. Pas na een half jaar komt de doorbraak.

Het onderliggende thema is racisme, wat uiterst gevoelig ligt. Het is voor de politie dan ook moeilijk om te beslissen welke informatie er naar buiten wordt gebracht. Een immer actueel thema.

De auteur heeft een schrijfstijl vol vaart, zoveel vaart dat de gebeurtenissen elkaar vlot opvolgen. Iets meer tijd nemen is soms ook prettig voor de lezer, maar zo wordt het nergens saai. Spannend wordt het hierdoor ook niet echt.

Het personage Wallander is sympathiek en menselijk en hier en daar kan hij een schop onder zijn kont gebruiken. Zijn privéleven speelt een grote rol waardoor hij tot leven komt. Wallander is wel het prototype Scandinavische rechercheur, gescheiden, zijn leven en huis zijn een chaos.

Opmerkelijk is dat de auteur steeds de volledige naam van Kurt Wallander gebruikt, tot het irritante aan toe. Al met al een fijn boek voor even tussendoor.