Thuiskomen

Adib Khorram schreef een meeslepend verhaal over Darius, de zoon van een Amerikaanse vader en een Iraanse moeder. Darius heeft sinds een aantal jaren te kampen met een depressies, waar hij medicijnen voor slikt. Zijn depressie beïnvloedt de manier waarop hij naar zichzelf kijkt en hoe hij de relatie met mensen uit zijn omgeving ervaart. Op school wordt hij gepest door een aantal klasgenoten en hij heeft daarnaast het gevoel dat hij niet kan voldoen aan de maatstaven van zijn vader. Wanneer zijn grootvader in Iran ernstig ziek wordt, gaat het hele gezin in de zomervakantie naar Iran om kennis te maken met de familie. Darius vindt het moeilijk om in Iran te zijn, aangezien hij in tegenstelling tot zijn zusje Laleh geen Farsi spreekt en dus niet in staat is om te communiceren in de taal van zijn familie. Hij en zijn vader voelen zich een buitenstaander binnen de hechte familie maar weten zich toch aangetrokken door de warme en hartelijke sfeer wat tot uitdrukking komt in het gezamenlijke theedrinken en het samen gebruiken van de maaltijden. Hij maakt kennis met Sohrab een Iraanse jongen, die bij zijn grootouders regelmatig over de vloer komt. Sohrab wordt een echte vriend voor Darius en door deze vriendschap gaat Darius met andere ogen naar zichzelf kijken. Hij heeft altijd het gevoel gehad dat hij niet oké genoeg was voor leeftijdgenoten, maar Sohrab overtuigt hem ervan dat hij juist wel oké is en de moeite waard om mee bevriend te zijn. Zo wordt de reis naar Iran een kantelpunt in het leven van Darius en weet hij zich geaccepteerd zoals hij is met zijn depressie. Toch zijn er ook mensen in zijn omgeving, die er moeite mee hebben dat hij depressief is, waaronder zijn grootvader en dat maakt het boek tegelijk een heel realistisch boek.
Wanneer het einde van de vakantie in zicht is en Darius weer naar huis gaat, staat hij open voor zijn omgeving en is zelfs zijn relatie met zijn vader verbeterd.

"Het was me eindelijk gelukt om van binnen open te gaan. Ik dacht niet dat ik me weer zou kunnen afsluiten." (blz. 294).

Darius de grote is niet oké is een Young Adult boek en geschikt voor jongeren vanaf ong. 14 jaar en kan prima door leerlingen uit de bovenbouw van o.a. het vmbo gelezen worden. De schrijfstijl is nergens moeilijk en de woorden in het Farsi geven wel een Iraans tintje aan het verhaal, maar zijn vanuit de context te begrijpen.
Het boek geeft goed weer hoe het is om te leven met een depressie, terwijl ondertussen het thema niet te zwaar wordt neergezet. De zware depressie van de vader wordt weergegeven als het begin van de verwijdering tussen Darius en zijn vader en de behandeling bestaat uit het slikken van pilletjes.
De depressie is als een constante factor in het leven van Darius aanwezig in het boek waarbij de schrijver laat zien dat er ook met een depressie valt te leven wanneer iemand de juiste medicatie krijgt. Het boek is voor de lezer, die meer wil weten over het leven in een andere cultuur en de cultuurschok die het met zich meebrengt om als westerling in een land als Iran te verblijven, echt een aanrader. Wellicht dat in een volgend boek, de schrijver de verschillende thema's nog verder kan uitwerken, waardoor zijn boeken meer diepgang krijgen.
Tenslotte word je door dit boek meegenomen in de ontwikkeling van Darius, die op zoek is naar wie hij nu is en hoe hij in de toekomst wil zijn. Juist deze elementen zijn een kenmerk van een echte coming of age roman. Het debuut van Adib Khorram belooft veel voor de toekomst en ik kijk uit naar zijn volgende boeken voor Young Adults.