Herinneringen bewaren of loslaten?

Kati Naumann schreef met Heimweeland een boeiende roman over een Duitse familie ten tijde van het communisme in de DDR. Ze heeft voor dit boek geput uit haar eigen herinneringen aan haar opa en oma, die in het Sperrgebiet (de 500 m zone) van de grens tussen de beide Duitslanden leefden. Voor haar was het als kind heel normaal om een bezoekerspas te moeten aanvragen alvorens op familiebezoek te kunnen. Een van de schrijnende situaties die in het boek voorkomen. Zelf heeft ze als kind vooral genoten van de prachtige natuur op de Rennsteig in Thuringen en dat uit zich in prachtige natuurbeschrijvingen waardoor je je zelf waant in die prachtige uitgestrekte bossen.
Kati Naumann is oorspronkelijk opgeleid als museoloog en dat verklaart waarschijnlijk ook haar fascinatie voor oude gebouwen en de bijbehorende geschiedenis. Ze weet goed de sfeer op te roepen van vroegere tijden en geeft daar een hedendaags tintje aan door in Heimweeland twee verhaallijnen te gebruiken die naar elkaar toebuigen.

In de eerste verhaallijn maken we kennis met Milla een zelfverzekerde hedendaagse jonge vrouw met een zoon van 14 jaar. Ze heeft als hobby het zoeken naar lost places en is daar behoorlijk fanatiek in. Op een dag ontdekt ze in de bossen van Thuringen een verborgen luik met daaronder een kelder waarin de tijd stilgestaan lijkt te hebben. Het is een overblijfsel van hotel Waldeshoh ooit het trotse bezit van de familie Dressel. In het boek volgen we Milla in haar zoektocht naar het verleden van het hotel en haar eigenaren.
Ze ontmoet Christine, een kleindochter van Johanna Dressel, die als kind woonde in het betreffende hotel tot het moment van de gedwongen uitzetting uit het hotel. Van haar hoort ze stukje bij beetje het verhaal van het verloren gegane hotel en de familiegeschiedenis. Milla besluit de familie te helpen bij het achterhalen van een goed bewaard geheim namelijk wie er verantwoordelijk was voor de huisuitzetting daarnaast onderzoekt ze of het mogelijk is om het familiebezit terug te krijgen.
In de tweede verhaallijn wordt de geschiedenis van het hotel en de familie Dressel beschreven vanaf het moment voor de oorlog wanneer het hotel nog volop als familiehotel voor de gegoede burgerij wordt gebruikt tot de totale vernietiging van het hotel door de Stasi.
De impact die de voortdurende controle van de staat op het leven van de burgers in het Sperrgebiet had wordt door Kati Naumann op een warme en empathische manier beschreven.

De schrijfster heeft met Heimweeland een vrij onbekende periode uit de geschiedenis voor het voetlicht gehaald en in een toegankelijke stijl beschreven waardoor velen kennis kunnen nemen van deze periode.