Een bijzondere vriendschap

In augustus 1914 wordt de 18-jarige Mairi Chisholm benadert door dr. Munro met het verzoek om deel te nemen aan het "vliegend ambulancekorps" in België. Ze is een van de weinige vrouwen, die kan motorrijden in de jaren '20 van de vorige eeuw en heeft verschillende motorwedstrijden gewonnen waarbij haar rijvaardigheid en moed opvallend waren. Haar moeder wil niet meewerken aan haar vertrek naar het front maar Mairi heeft de volledige steun van haar vader, wanneer ze de beslissing neemt om naar het front in Vlaanderen te vertrekken. Mairi is heel beschermd opgevoed in een gelovig gezin. Ze is jong en naïef als ze vertrekt en heeft geen idee wat haar nog te wachten staat. Vlak voor het vertrek maakt ze kennis met de andere leden van het ambulancekorps, waaronder een jonge weduwe met de naam Elsie Knocker. Ze heeft een zoontje van 6 jaar en vertelt tegen iedereen dat haar man is gestorven, maar naar later zal blijken is dat een leugen. In werkelijkheid is Elsie een gescheiden vrouw, wat een grote schande was in die tijd. Al gauw blijkt dat zij ook een befaamd motorrijder is en de enige, die ooit Mairi heeft verslagen tijdens een wedstrijd onder de bijnaam Gypsy. De twee vrouwen zullen de komende jaren goede vriendinnen worden of zoals ze het zelf noemen: Wapenzusjes.
In België heeft het korps de beschikking over een omgebouwde auto voor het transport van de gewonden en daarnaast hebben Mairi en Elsie hun eigen motor meegenomen. Elsie is als verpleegkundige en vroedvrouw opgeleid, maar Mairi heeft geen enkele ervaring in het verplegen van zieken. Hun eerste kennismaking met de gruwelen van de oorlog vindt plaats in het noodhospitaal van Nazareth, waar ze volledig verminkte soldaten verplegen. De hele opleiding van Mairi bestaat uit het meelopen met enkele ervaren verpleegsters in het militaire hospitaal, waarna ze vertrekken naar Veurne.

"In Veurne werd ik vanaf het begin aangemoedigd om mee te lopen met de meer ervaren verpleegsters en mocht ik sommige patiënten zelf behandelen. Slechts een paar dagen later was mijn zelfvertrouwen al flink gestegen. "

Hier geven Elsie en Mairi blijk van hun moed, wanneer ze met gevaar voor eigen leven, gewonde soldaten weghalen van het slagveld met hun ambulance. Hun uithoudingsvermogen en rijvaardigheid wordt in die dagen tot het uiterste getest. Ze besluiten samen een eerste-hulppost op te zetten op korte afstand van de loopgraven, zodat ze de gewonde soldaten een betere kans op overleven kunnen bieden. Hierdoor zijn ze niet meer verbonden met het ambulancekorps en moeten de twee vrouwen zelf voorzien in de financiële middelen om hun post draaiende te houden. Onderdak vinden ze in een groot half ingestort huis met daaronder een flinke kelder. Het is de plaats waar ze gedurende de resterende tijd van de oorlog onvermoeibaar zullen werken, waardoor ze bekend komen te staan als de madonna's van Pervijze. Beide vrouwen krijgen te maken met bombardementen en aanvallen met gas maar gelukkig hebben ze Shot, hun trouwe hondje, die hen iedere keer op tijd kan waarschuwen. Beide vrouwen zijn tijdens de oorlog verliefd geworden, maar alleen Elsie heeft dat zien uitlopen op een huwelijk aangezien de vriend van Mairi, een Engelse piloot, is omgekomen tijdens de oorlog. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog hebben Elsie en Mairi verschillende onderscheidingen in ontvangst mogen nemen voor hun trouwe inzet en liefdevolle toewijding.

Lizzie Page heeft met Wapenzusjes een verhaal over twee moedige vrouwen geschreven, die in de afschuwelijke tijd van de loopgravenoorlog zich volledig hebben toegewijd aan het verplegen van gewonde soldaten, van wie sommige nog slechts jongens waren van 16 jaar oud. Het verhaal van beide verpleegkundigen is indrukwekkend wanneer je bedenkt dat ze hun werk moesten doen met minimale middelen en onder grote zelfopoffering. Wapenzusjes is een goed geschreven en invoelende roman over het leven van Mairi en Elsie tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarbij je tegelijk een beeld krijgt van het lijden van de soldaten aan het front. De stijl van Lizzie Page is op sommige plaatsen wel erg romantisch waardoor de rauwe werkelijkheid van een loopgravenoorlog minder goed uit de verf komt.
Met dank aan KokBoekencentrumvoor het ter beschikking stellen van een recensie-exemplaar.