Altijd al steward(ess) willen worden?

Vijfentwintig jaar geleden begon Geeri Bakker (1959) haar carrière als stewardess. Glamour en glory van een stewardess@work is de opvolger van Stewardess@work uit 2012. De auteur is nog altijd assistent purser bij KLM en heeft samen met haar echtgenoot een praktijk in o.a. voetreflexologie.

Ze begint haar boekje met een verklarende woordenlijst. Heel fijn voor degene die weinig tot niets weten over de burgerluchtvaart en de bijbehorende termen. Een aantal is onnodig te vermelden, denk aan jetlag, bagagebak, captain, turbulentie, trolley en vlucht. Andere duidingen zijn daarentegen onmisbaar voor het verhaal. Ergens overnachten is slippen. Een driebander is een uitstervend ras, te weten de assistent pursers volgens het vorige promotiesysteem en ‘vuil’ gaan crewborrelen betekent ongedouched in uniform aan de bar.

Vliegen is een manier van leven en dus laat Bakker de lezer kennismaken met haar privéleven. Zo krijg je een indruk van de enorme flexibiliteit die je als vliegend personeel aan de dag moet leggen. Zij gebruikt soms dagboekfragmenten die, als je niet weet dat het uit een dagboek is overgenomen, gelijk zijn aan de rest van haar schrijfstijl. Zo nu en dan is het jammer dat een onderwerp niet wat verder uitgediept wordt. Zo is het hoofdstuk ‘Culturen’ erg leuk maar wat summier, terwijl hier zoveel meer over te vertellen is.

De auteur heeft geen hoge pet op van haar klanten. Ze verwacht dat passagiers weten dat ze de lege voedselplateaus net zo gerangschikt terug moeten geven als het in ontvangst werd genomen en zegt daarover dat ze weer niet ‘gekeken hebben hoe het erop stond toen ze begonnen met eten’. En wist je dat dít geregeld aan boord gebeurt: 

'Met mijn ergernissen kom ik, net als mijn collega’s, na de servering de galley in en bespreken we de eikels en de schatjes met elkaar. Iedereen die ons opvalt, irriteert of anderszins in ons energieveld komt gaat over de tong. Daar heeft de passagier geen weet van.' 

Nu dus wel.

Door de korte hoofdstukken, het eenvoudige taalgebruik en de humor hier en daar leest het makkelijk weg. Overwegend storend is het zeer geregeld gebruik maken van de woorden ‘en wat dies meer zij’. Dat klinkt zo ouderwets. Hinderlijk is ook het aantal (spelling)fouten. Is dit werk wel geredigeerd? En wat betekent eigenlijk 'om de riedel te werken'? En wat is 'een bruin sfeertje zonder dames'? Het zou handig zijn geweest om dit bij de verklarende woordenlijst te zetten.

En toch, los van wat oneffenheden, is het een leuk boekje, omdat het een leek op het gebied van luchtvaartdienstverlening een ongeveinsde kijk in het leven van een steward(ess) geeft.