Ode aan het moerasland

‘Het moeras begrensde hen niet, maar definieerde hen en het bewaarde hun geheimen, zoals gewijde grond dat doet.’

Kya is pas zes jaar als haar moeder wegloopt. Ze blijft achter met haar vader die te veel drinkt en vaak om zich heen slaat. Hij laat haar regelmatig aan haar lot over en Kya leert om voor zichzelf te zorgen. Als ze tien is verdwijnt hij voorgoed. Kya blijft eenzaam achter maar leert om voor zichzelf te zorgen. Zonder andere mensen maar samen met de natuur.

En juist die natuur is zo prachtig omschreven. Schrijfster Delia Owens is zelf biologe. Op haar website is te lezen dat haar moeder haar vroeger stimuleerde om zelf diep de bossen in te gaan om, om alles te ontdekken wat er te ontdekken valt ‘where the crawdads sing.’ Niet toevallig de oorspronkelijk titel van het boek. Op haar website staat ook dat de wildernis al sinds haar jeugd één van Delia’s beste vrienden is. Zo is het ook bij Kya.

Kya gaat nooit naar school maar leert lezen en schrijven van Tate, een jongen uit de buurt. Terwijl ze leert lezen gaat er een wereld voor haar open. Ze blijkt een intelligent en leergierig meisje te zijn, dat al snel een zwak krijgt voor poëzie: ‘Ik wist niet dat er zoveel in woorden kon zitten. Ik wist niet dat een zin zo vol kon zijn.’ Kya heeft een soort naïviteit en air van verwondering over zich heen die bewonderenswaardig is. Ondanks teleurstellingen durft ze haar hart toch keer op keer open te stellen. Ze heeft niet veel, maar ze heeft ook niet veel nodig om een rijk leven te leiden midden in de natuur. Ze ziet de schoonheid ervan, maar ook de lelijke kanten, en waardeert de natuur als geen ander.

Parallel aan het verhaal van Kya, loopt het verhaal van Chase, die dood in het moerasland is gevonden. Dit verhaal speelt zich af in 1969 en langzaam komt het verhaal van Kya dichterbij de noodlottige dood van Chase. De verdenking valt bijna meteen op Kya, de dorpelingen weten zeker dat ‘het moerasmeisje’, zoals ze Kya noemen, hem heeft vermoord.

Het is een prachtig, bijna zingend boek, dat ondanks alle teleurstellingen toch hoopvol en liefdevol is. Dat het verhaal van de dode Chase er doorheen stroomt als een apart stroming in een brede rivier maakt het verhaal nog mooier en zeker een stuk spannender. Want het leven van Kya is bij tijd en wijle wel wat voorspelbaar.