Papieren steden.... John Greens tweede treffer

"Zoals ik het zie, krijgt iedereen een wonder." John Green maakt van deze zin gebruik om zijn mooie boek Paper towns te starten. Het verhaal, over het wonderlijke meisje Margo, maakt indruk vanwege de unieke thematiek en de mooie, realistische schrijfwijze. Waar John Green met Weeffout in de sterren al liet zien een waardig boek te schrijven, evenaart hij het niveau met Paper towns zeker!

Q heeft een buurmeisje, Margo, met wie hij jaren geleden een dode man heeft gevonden. Margo komt op een avond bij Q en ze wil wraak nemen op een paar mensen. Daar heeft ze de hele nacht voor en Q moet haar helpen. Hij besluit dit te doen, want hij is gek op Margo. Tijdens die nacht vertelt Margo hem dat ze wil verdwijnen. Q is bang dat ze, net als de dode man, dood wil, maar Margo zegt dat ze nooit wil dat kinderen haar vinden. De volgende dag is ze verdwenen. Q is ervan overtuigd dat ze niet zomaar weg is, ze moet aanwijzingen achtergelaten hebben voor hem. Samen met zijn vrienden gaat hij op zoek naar de wonderlijke Margo. Zal hij haar vinden? Waar is ze? Waarom is ze weggegaan?

John Green maakt gebruik van humoristisch taalgebruik om zijn verhaal over te brengen. Zinnen als "Mijn wonder was dit: dat van alle huizen in alle woonwijken in heel Florida, het huis waar ik kwam te wonen nu net het huis naast dat van Margo Roth Spiegelman was" zorgen ervoor dat de lezer een goed beeld van de situatie krijgt. Daarnaast laat Green de personages af en toe gevatte opmerkingen maken over. Het moment dat de beste vriend van Q dronken is en allerlei onzin uitkraamt, werkt zeker op de lachspieren!

Ook het onderwerp in Paper towns is opvallend. Het concept van de papertowns is op zich al uniek, ik heb er nog geen boek over gelezen. Green geeft aan dat Agloe, de papieren stad in het boek, deels echt heeft bestaan. Door schijn met werkelijkheid te combineren, wordt het verhaal erg aantrekkelijk. Daarbij is de zoektocht van Q naar Margo aantrekkelijk. Green weet het zo te beschrijven dat de lezer uitgenodigd wordt mee te denken met Q. Niet alleen Q en zijn vrienden zijn op zoek naar Margo, iedereen die het boek leest, zoekt mee.

Tot het eind van het prachtige verhaal Paper towns blijft het onduidelijk of Margo gevonden wordt. De ontknoping is zinderend en tevens heel erg diepgaand. Green maakt van het papier gebruik om diepzinnige opmerkingen te maken, waardoor het verhaal veel complexer wordt dan in eerste instantie gedacht. Verschillende belangrijke levenslessen krijgen een podium. Hoe ziet je toekomst er uit? Wil iedereen gevonden worden? Waarom verdwijn je? Onbewust krijgt de lezer de kans over deze vragen na te denken, heel mooi gedaan. Geen weet Paper towns op een mooie wijze af te sluiten en daarmee maakt hij het verhaal voor Q en Margo (bijna) rond. Wordt Margo's zin - "Je gaat naar de papieren steden. En je komt nooit meer terug. " - haar waarheid?