Spannend, maar te licht voor YA

Na het schrijven van verschillende misdaadromans, begeeft Ingrid Mulder zich met Startschot op nieuw terrein: de YA-thrillers. De thriller over Caro, een meisje dat terechtkomt in een gekaapte bus, slaat een nieuwe weg in, maar staat ook een klein beetje in dienst van een oude bekende: rechercheur Sjaak Bijl. Deze dame mag ook een, hetzij bescheiden, rol spelen in de nieuwste roman van Mulder.    

Caro zit in de bus wanneer een jongen met een bivakmuts alle inzittenden gijzelt. Even is Caro uit het veld geslagen, maar dan observeert ze de situatie met uiterste precisie. Ze ziet hoe een vrouw, Sjaak Bijl, voor in de bus tevergeefs probeert de dader te stoppen. Maar een telefoontje naar de jongen breekt alles wat Bijl opbouwt af. De jongen schiet. Na de gebeurtenis blijkt dat de dader een bekende van Caro is: klasgenoot Erik. Vrijwel direct gelooft Caro niet dat deze daad door een lone wolf uitgevoerd is. Ze komt met de politie in aanraking en vanaf dat moment probeert ze én haar onschuld te bewijzen én uit te zoeken wie er echt achter deze daad zit.    

Het begin van Startschot is uiterst moeizaam. Hoewel dit deels aan de overvolle bladspiegel ligt, speelt ook de schrijfstijl van Mulder daar parten. Als lezer is het lastig direct met Caro mee te voelen door haar wat afstandelijke blik op de situatie. Bovendien ken je het meisje nog niet goed genoeg, waardoor haar gedrag nog niet goed te begrijpen is. Het feit dat het grootste deel van die uiterst penibele eerste gebeurtenissen middels de gedachten en de observaties van Caro beschreven worden, maakt het moeilijk direct deel te nemen in het verhaal.    

‘Maar je hebt wel verteld dat je dacht dat het Kevin was die Erik belde in de bus. Ja toch, dat zeg je toch net?’ 

Dit verandert naarmate de plot groeit. Wanneer Caro geconfronteerd wordt met het politieonderzoek gaat ze twijfelen aan het gedrag van Kevin (de vriend van haar vriend Bas). Vanaf dat moment groeit een spannend verhaal waarbij vooral de karakters Bas en Kevin een gunstige rol spelen. Zij zijn allesbehalve zuiver op de graat en dat leidt tot spannende passages in het verhaal. Bovendien voegt Mulder al snel een tweede, onbekend, perspectief toe. Cursieve passages in de thriller vertellen het verhaal van een onbekend persoon. Hij of zij beschrijft momenten uit het leven waar je als lezer nog geen kennis over hebt. Wie het is of wat er aan de hand is, weet je evenmin. Het voelt aan als een gouden spanningsgreep van Mulder.    

Helaas lijkt deze thriller ten onder te gaan aan het woord overkill. Het krap 180 pagina’s dikke Startschot staat bol van de grote thema’s die alle op hun beurt onderbelicht worden. Niet alleen de schietpartij in de bus wordt aangehaald, maar ook het vertrouwen in de medemens, aanslagen, de zoektocht naar je echte ouders (Caro is geadopteerd) en het leven van een topsporter. Zeker het thema adoptie krijgt in dit verhaal slechts een snipper papier aan ruimte, terwijl het veel meer verdient. Het is jammer, want doordat de thematiek niet volledig wordt uitgewerkt krijgt de climax in het verhaal een vrij hoog toevalsgehalte.    

Qua thematiek valt deze thriller zeker onder de YA-thrillers en zou het ook een heel goed boek kunnen worden. Mulder slaagt er bijvoorbeeld in de slotpassages perfect op te bouwen als het gaat om sfeer. Net als Caro voel jij als lezer de druk toenemen en kun je je prima verbeelden hoe het voelt deel te nemen aan het verhaal. Echter de grote hoeveelheid thema’s, in combinatie met de onvolledige uitwerking ervan, maakt dat de thriller niet in de échte YA-hoek past. Het bevat een prachtige voorzet, maar de bal wordt niet ingekopt.