Feestelijke gevoel blijft uit

Het is 1963 als de 19-jarige Lizzy naar Londen vertrekt voor een cursus waarmee ze, volgens haar moeder, een betere huwelijkskandidaat zou zijn. Daar ontmoet ze twee vriendinnen die een andere kijk op het leven hebben dan haar moeder. Lizzy verhuist met ze naar een vervallen huis in de wijk Belgravia. Ze probeert zich los te maken van de denkbeelden van haar ouders en haar eigen leven te leiden. Dat valt niet mee als ze verliefd wordt op een jongeman die zich gaat verloven met een vrouw van statuur. Zou ze kans maken op een eigen gelukkig einde? Een feestelijke dag is is geschreven door de bekende feelgoodauteur Katie Fforde en vertaald door Hanneke van Soest.

Het leven van Lizzy is in feite uitgestippeld door haar moeder. Zij werkt al vanaf haar dochters geboorte toe naar het huwelijk, dat groots en dus feestelijk moet worden. Het is begrijpelijk dat Lizzy daartegen ingaat, want wie wil er nu in een huwelijk geduwd worden als je zelf droomt van echte liefde? Dan wordt ze ook nog eens verliefd op een jongen die te hoog gegrepen lijkt, met zijn aanstaande verloofde. Een feestelijke dag lijkt daarmee de juiste ingrediënten in zich te hebben: een snobistische moeder om een hekel aan te hebben, een dochter die zich los wil maken, een verboden liefde, nieuwe vriendschappen en hopelijk een goed einde.

Toch maakt Een feestelijke dag de verwachting niet waar. Er zit geen actie in, de personages maken een minimale ontwikkeling door en er is geen echte dialoog gaande. Je bekijkt als lezer de gebeurtenissen en personages van een afstand en lijkt op geen enkel moment dichterbij ze te komen. Zelf praten ze meer langs elkaar heen dan met elkaar over hun gevoelens, zoals ‘Vervelend genoeg vond haar tante het kennelijk makkelijker om haar weg te sturen dan om Barry erop aan te spreken’. Omdat Lizzy blijft hangen in negatieve gedachten en twijfels (‘Was dat zo? Hij had het nooit gezegd.’), wil je haar eerder door elkaar schudden dan sympathie voor haar opbrengen. Ze pakt gaandeweg weliswaar wat meer vrijheid, maar komt nooit echt los van het milieu waarin ze is opgegroeid.

En dat is jammer, want Katie Fforde is geen onbekende in het feelgoodgenre. Ze heeft een lange reeks boeken op haar naam staan waarin jonge vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen die worstelen met hun leven, tegenslagen overwinnen en zichzelf en de liefde vinden. Daarvan is in Een feestelijke dag nooit echt sprake. Het is ook de eerste keer dat Fforde teruggaat in de tijd, naar de jaren zestig. Hoewel ze in het eerste deel van het boek een herkenbaar beeld neerzet van de aristocratie met hun verwachtingen (trouwen met iemand van dezelfde klasse), hun denkpatronen (‘hoe het moet’) en hun feesten (statig met de juiste outfits), gaat het al snel tegenstaan. Niet wéér die bekrompen ouders met hun ouderwetse denkbeelden, komt er dan geen einde aan? Het geschetste tijdsbeeld voelt daarnaast meer als iets van nog langer geleden, in de tijd dat koningen en koninginnen, hertogen en hertoginnen, graven en gravinnen de dienst uitmaakten.

Een feestelijke dag is voor iedereen die op zoek is naar een hartverwarmend, romantisch verhaal alles behalve een feestje. Je kunt je tijd dan beter besteden aan een van de andere boeken van Katie Fforde.