Lezersrecensie
Prachtig boek over buitenbeentjes
De Noorse Edvard groeit op bij zijn opa op een boerderij aan de verkeerde kant van Saksum zoals hij zegt. Als 3-jarige overlijden zijn ouders in een Frans bos en is hij een paar dagen kwijt. Tijdens zijn hele jeugd voelt hij dat hij anders is. Heeft dat met zijn familiegeschiedenis te maken?
In een prachtige schrijfstijl begint Edvard een zoektocht naar familiegeheimen, de liefde en vrede sluiten met je geschiedenis. Hij zegt: "En toen sloot ik een overeenkomst met het verdriet. Ik zou iemand zijn op wie de doden kunnen bouwen."
Dat verdriet, van vrijwel iedere persoon in dit boek, voel je zonder dat het somber maakt. De bijzondere waarde die hout in dit boek speelt, maakt het tot een verhaal dat niet met andere boeken vergeleken kan worden. Een heel bijzonder boek, dat ook al heb je het uit, nog lang naijlt in je gedachten.
In een prachtige schrijfstijl begint Edvard een zoektocht naar familiegeheimen, de liefde en vrede sluiten met je geschiedenis. Hij zegt: "En toen sloot ik een overeenkomst met het verdriet. Ik zou iemand zijn op wie de doden kunnen bouwen."
Dat verdriet, van vrijwel iedere persoon in dit boek, voel je zonder dat het somber maakt. De bijzondere waarde die hout in dit boek speelt, maakt het tot een verhaal dat niet met andere boeken vergeleken kan worden. Een heel bijzonder boek, dat ook al heb je het uit, nog lang naijlt in je gedachten.
1
Reageer op deze recensie
