Als het Witte Land rood kleurt !

Al in de 16de eeuw werd er door de Bretoense paludiers - de zoutboeren - hard om het lucratieve zout gestreden! Sabotage en verwoesting van de waterbekkens hoorden bij de strijdtactiek. Ook tijdens de loopbaan van commissaris Dupin is er bonje in het Witte Land!

LEERMEESTER
Zonder kennis geen inzicht! Dat geldt zelfs voor de spannende plots van Jean-Luc Bannalec. Hij leert je dat slechts 4% van de oogst 'De bloem van het zout' oplevert. Ze heeft niet alleen een verfijnde smaak maar strooit ook een viooltjesaroma om zich heen. Het cultiveren van zout is trouwens een moeilijk vak. Te veel regen, te weinig zon of te weinig wind, kunnen de hele opbrengst vernietigen.

Terwijl de zelfstandige paludiers zweren bij oud gereedschap en beproefde technieken, zetten bedrijven, die op zoek zijn naar meer winst, machines en technische snufjes in. Het verbaast dan ook niet dat de meeste traditionele zoutboeren zich verzetten tegen de opkooppolitiek van graaiende ondernemingen. Daar zou wel eens een uit de hand lopend conflict uit kunnen ontstaan. Maar bekwame rechercheurs houden altijd alle opties open...

Als een kritische journaliste, die verdachte blauwe vaten ontdekt heeft, om het leven wordt gebracht, komt de speurder van Bannalec in actie. Omdat de zoutpannen zich over verschillende regio's uitstrekken, deelt Dupin deze keer een duobaan met commissaris Sylvaine Rose. Dat valt de solistische rechercheur niet mee. Zijn collega blijkt even bekwaam als dominant en ambitieus te zijn. Bovendien is de ene manier van werken de andere niet! In het spoor van zijn intuïtie knijpt Dupin er af en toe tussenuit om te gaan rondstruinen en zich over te geven aan zijn denkwerk. En dat loont!

DOORBIJTEN
Hoewel twee politieteams op de zaak worden gezet, kunnen ze bijna het veelvoud van gegevens dat op hen afkomt, niet behappen. In dat kluwen moeten beide commissarissen hun weg proberen te vinden. Terwijl de druk van de omstandigheden toeneemt, hopen ze op het 'point magique', het eureka-moment zou je kunnen zeggen. Als in een ongebruikt bekken een vreemde, houten constructie ontdekt wordt, begrijpen ze dat hun onderzoek een keerpunt bereikt heeft.

Omdat Bannalec leermomenten inbouwt, is dit boek niet geschikt voor de oppervlakkige lezer. Je hoeft geen academische graad te hebben maar er wordt wel van je verlangd dat je je hoofd erbij houdt. Chemici ontdekken b.v. micro-organismen die specifieke stoffen kunnen afbreken. In zijn gesprekken met het laboratorium moet zelfs Dupin goed nadenken over de vragen die hij stelt.

EEN PUNTJE VAN KRITIEK
Niet alleen de technische informatie maar vooral de talrijke getuigenverhoren en het communiceren binnen de teams, zorgen ervoor dat dit derde deel uit de Bretagne-reeks minder verhalend is. Er is te weinig handeling of actie om van een vlot lopend plot te kunnen spreken. Deze beschouwende auteur gaat iets te veel op de rem staan. Dat laatste wordt enigszins goedgemaakt door zijn unieke en vaak poëtische weetjes over de Bretoense identiteit met ons te delen. Deze keer maak je onder meer kennis met de Gallische cafeïnelimonade, de Breizh Cola, die de koppige bewoners rond de Finistère bedacht hebben als tegenhanger van de wereld veroverende Coca Cola. En ander pluspunt is de volstrekte originaliteit van Bannalecs verbeelding!

En natuurlijk houdt Dupin stand! Hij deelt niet het lot van de uit het Heilige Bos verjaagde feeën die met hun tranen de zee vulden. Hem wacht een lamsterrine met vijgen of een ander feestelijk gerecht uit de Bretoense keuken... wellicht afgewerkt met een vleugje Fleur de Sel!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/