Lezersrecensie
De uitgespeelde magiërs !
Dat Elly Griffiths de Keltische mythen van Norfolk zou inruilen tegen de wereld van het naoorlogse variététheater, is opmerkelijk. Wie had gedacht dat een goochelaar de plaats zou innemen van een druïde? Toch hebben Max Mephisto en Cathbad een en ander gemeen. Ze delen een plek aan de rand van de samenleving, daar waar mensen wonen die zich niet thuis voelen tussen alledaagse burgers. Bovendien horen beiden bij het universum van de magie.
EEN MACABERE ACT
In het eerste deel van haar nieuwe reeks, de Brighton mysteries, ontmoeten we figuren uit de veranderende entertainment business van de jaren '50. Toen moesten magiërs plaatsmaken voor komieken, de radio voor de televisie en het theater voor de bioscoop. Tegen deze achtergrond nemen Max en rechercheur Edgar Stephens hun oorlogsvriendschap weer op. In die woelige jaren waren ze lid van de Magic Men, een geheime militaire cel die op een creatieve manier de vijand moest proberen te misleiden. De aanleiding voor het hernieuwde contact is gruwelijk. Edgar moet een in stukken gesneden lichaam identificeren en de moordenaar voor het gerecht brengen. Het lijkt erop dat iemand een goocheltruc met menselijke rekwisieten heeft nagespeeld!
KRITISCHE KIJK
Hoewel Elly Griffiths, dankzij haar grootvader die een musical-komiek was, het artiestenleven van zeventig jaar gelegen overtuigend in beeld brengt, krijg je toch geen warm gevoel bij dit boek. Ondanks de snedige en knipogende opmerkingen van haar personages mist het plot urgentie en een volgehouden spanningsboog. Bovendien moeten haar karakters het afleggen tegen de hoofdrolspelers van de Norfolk-serie. Terwijl Max en Edgar op afstand blijven, kun je archeologe Ruth en druïde Cathbad moeiteloos omarmen. Inspecteur Stephens mag je zelfs een kleurloos personage noemen. En het uitgebreid toegelichte motief van de Brighton-moordenaar is niet helemaal geloofwaardig. Dat wordt het alleen als je van de griezel een psychopaat maakt.
HUIZENRUIL
Ook al leveren de nakende teloorgang van het variété en de onvermijdelijke nostalgie die de artisten bij vlagen overvalt, de meest ontroerende passages van dit boek op, moet je toch vaststellen dat de auteur zich meer thuis voelt op het Engelse platteland. Hoewel je de verdere ontwikkeling van deze detectivereeks rond rechercheur Edgar een kans moet geven, vraag je je niettemin af of de Griffiths-fan zal kunnen aarden in deze nieuwe habitat!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
EEN MACABERE ACT
In het eerste deel van haar nieuwe reeks, de Brighton mysteries, ontmoeten we figuren uit de veranderende entertainment business van de jaren '50. Toen moesten magiërs plaatsmaken voor komieken, de radio voor de televisie en het theater voor de bioscoop. Tegen deze achtergrond nemen Max en rechercheur Edgar Stephens hun oorlogsvriendschap weer op. In die woelige jaren waren ze lid van de Magic Men, een geheime militaire cel die op een creatieve manier de vijand moest proberen te misleiden. De aanleiding voor het hernieuwde contact is gruwelijk. Edgar moet een in stukken gesneden lichaam identificeren en de moordenaar voor het gerecht brengen. Het lijkt erop dat iemand een goocheltruc met menselijke rekwisieten heeft nagespeeld!
KRITISCHE KIJK
Hoewel Elly Griffiths, dankzij haar grootvader die een musical-komiek was, het artiestenleven van zeventig jaar gelegen overtuigend in beeld brengt, krijg je toch geen warm gevoel bij dit boek. Ondanks de snedige en knipogende opmerkingen van haar personages mist het plot urgentie en een volgehouden spanningsboog. Bovendien moeten haar karakters het afleggen tegen de hoofdrolspelers van de Norfolk-serie. Terwijl Max en Edgar op afstand blijven, kun je archeologe Ruth en druïde Cathbad moeiteloos omarmen. Inspecteur Stephens mag je zelfs een kleurloos personage noemen. En het uitgebreid toegelichte motief van de Brighton-moordenaar is niet helemaal geloofwaardig. Dat wordt het alleen als je van de griezel een psychopaat maakt.
HUIZENRUIL
Ook al leveren de nakende teloorgang van het variété en de onvermijdelijke nostalgie die de artisten bij vlagen overvalt, de meest ontroerende passages van dit boek op, moet je toch vaststellen dat de auteur zich meer thuis voelt op het Engelse platteland. Hoewel je de verdere ontwikkeling van deze detectivereeks rond rechercheur Edgar een kans moet geven, vraag je je niettemin af of de Griffiths-fan zal kunnen aarden in deze nieuwe habitat!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
