Lezersrecensie
Vaderskind
Sommige mensen zijn sterk, veel sterker dan anderen. Ze overleven een isolatiecel, een nazikamp, een dodenmars. Nadien pakken ze het leven weer op, bouwen een zaak uit, stichten een gezin. Zo'n vader had voormalig journaliste en presentator Catherine Keyl.
VERWRONGEN LIEFDE
Wil dat zeggen dat zij een doorsnee, uitgebalanceerde jeugd had? Dat ook niet. Op onverwachte en ongelukkige momenten stroomden de kampverhalen naar buiten, ook op verjaardagen en als er bezoek was. Gênante situaties, vond de oudste dochter. Bovendien moesten de meiden geharnast worden, klaargestoomd voor de volgende oorlog. Een kampeerreisje had meer van een bootcamp dan van een vakantietrip. Maar het moeilijkst was de haast permanente kritiek, de lat die mensonvriendelijk-hoog lag en Catherine deed geloven dat ze er niet mocht zijn. Ze noemt het 'een onmetelijk gevoel van niet geliefd te zijn'.
Het meisje dat op zoek gaat naar zichtbaarheid en bestaansrecht komt later bij de televisie terecht waar haar talkshows een groot publiek bereiken. Toch wordt ze ook bij de openbare omroep herinnerd aan het oorlogsverleden van haar vermoorde familie en beschadigde vader. Ze maakt reportages over Westerbork en de repressie in communistisch Praag. Bovenal wil ze informeren. Zijn ouders waren immers op de trein gestapt omdat ze dachten dat ze in Duitsland gingen werken. Bij gebrek aan informatie reden zij hun dood tegemoet. Vader Ed werd niet opgepakt omdat hij joods was maar betrapt werd met een verzetskrant.
WEERBAAR
Ook Catherine behoort tot het sterke deel van de mensheid. Zo vader, zo dochter. Ze kijkt Jean-Marie Le Pen in de ogen, de narcistische Franse politicus die beweerde dat miljoenen joodse doden niets betekenen in het perspectief van de grote geschiedenis (Aan wie doet deze sociaal gestoorde bestuurder ons toch denken??). En een carrière moet je sowieso bevechten!
In 'Oorlogsvader' heeft Catherine Keyl de woorden en de toon gevonden die bij dit moeilijk te vertellen verhaal horen. Wat vooral blijft hangen is dat de diepe ellende van een kampervaring, die zelfs de volgende generatie(s) belast, ook een positieve erfenis kan achterlaten. Door van haar leven een missie te maken levert deze journaliste het bewijs hiervoor!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
VERWRONGEN LIEFDE
Wil dat zeggen dat zij een doorsnee, uitgebalanceerde jeugd had? Dat ook niet. Op onverwachte en ongelukkige momenten stroomden de kampverhalen naar buiten, ook op verjaardagen en als er bezoek was. Gênante situaties, vond de oudste dochter. Bovendien moesten de meiden geharnast worden, klaargestoomd voor de volgende oorlog. Een kampeerreisje had meer van een bootcamp dan van een vakantietrip. Maar het moeilijkst was de haast permanente kritiek, de lat die mensonvriendelijk-hoog lag en Catherine deed geloven dat ze er niet mocht zijn. Ze noemt het 'een onmetelijk gevoel van niet geliefd te zijn'.
Het meisje dat op zoek gaat naar zichtbaarheid en bestaansrecht komt later bij de televisie terecht waar haar talkshows een groot publiek bereiken. Toch wordt ze ook bij de openbare omroep herinnerd aan het oorlogsverleden van haar vermoorde familie en beschadigde vader. Ze maakt reportages over Westerbork en de repressie in communistisch Praag. Bovenal wil ze informeren. Zijn ouders waren immers op de trein gestapt omdat ze dachten dat ze in Duitsland gingen werken. Bij gebrek aan informatie reden zij hun dood tegemoet. Vader Ed werd niet opgepakt omdat hij joods was maar betrapt werd met een verzetskrant.
WEERBAAR
Ook Catherine behoort tot het sterke deel van de mensheid. Zo vader, zo dochter. Ze kijkt Jean-Marie Le Pen in de ogen, de narcistische Franse politicus die beweerde dat miljoenen joodse doden niets betekenen in het perspectief van de grote geschiedenis (Aan wie doet deze sociaal gestoorde bestuurder ons toch denken??). En een carrière moet je sowieso bevechten!
In 'Oorlogsvader' heeft Catherine Keyl de woorden en de toon gevonden die bij dit moeilijk te vertellen verhaal horen. Wat vooral blijft hangen is dat de diepe ellende van een kampervaring, die zelfs de volgende generatie(s) belast, ook een positieve erfenis kan achterlaten. Door van haar leven een missie te maken levert deze journaliste het bewijs hiervoor!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie