Arigatou, Julie Kagawa!

Yumeko is een kitsune, wat betekent dat ze half mens, half vos is. Dit is Yumeko’s grootste geheim en om zichzelf te beschermen kan ze tegen niemand vertellen wat ze echt is. Alleen de monniken die haar hebben opgevoed weten haar ware aard. Wanneer op een dag de tempel van de monniken wordt aangevallen door een stel amanjaku en een oni, monsters van de onderwereld Jigoku, krijgt Yumeko door haar meester een belangrijke rol die ze koste wat het kost moet beschermen. Deze rol, die gebruikt kan worden om eens in de duizend jaar een draak op te roepen, moet ze koste wat kost beschermen en naar een andere tempel brengen om de rol in veiligheid te brengen. Ze krijgt onderweg hulp van Tatsumi, een machtige krijger. Zal het Yumeko lukken om de rol naar de tempel te brengen?

Wow, wat een geweldig boek was dit! Ik kan niet anders dan hier alleen maar positief over zijn. Laat ik beginnen bij het begin. De worldbuiling is geweldig! Alle legendes, mythes en verschillende bovennatuurlijke wezens die in dit boek worden aangehaald zijn stuk voor stuk interessant. Maar aan het eind van het boek heb je echt het idee dat je de wereld kent. Je weet wat Jigoku is, je snapt hoe de rangorde in die onderwereld eruitziet en je begrijpt hoe bloedmagie werkt. Dit zijn maar een paar van de onderwerpen die aan bod komen in deze fantastische wereld die Julie Kagawa heeft gecreëerd. Maar naast de worldbuilding is ook de setting in dit boek fantastisch. Het verhaal speelt zich namelijk af in Japan. Nog niet eerder heb ik een fantasy young adult boek gelezen dat zich in Japan afspeelt en na Schaduw van de vos te hebben gelezen snap ik eigenlijk niet waarom er niet meer young adult boeken zijn die zich in dit land afspelen. De setting is fantastisch en de verschillende mythes en legendes die hier worden aangehaald zijn stuk voor stuk zo intrigerend dat ik er veel meer over zou willen lezen!

Een ander groot pluspunt aan het boek is het hoofdpersonage. Yumeko is een hartverwarmend karakter die je meteen in je hart sluit. Ze is slim, lief, denkt aan haar medemens, is af en toe een tikkeltje naïef, maar geeft om haar vrienden en doet er alles aan om die te beschermen. Ze staat ook haar mannetje in gevechten, ze is zeker een kracht om rekening mee te houden. De uitdrukking ‘zo sluw als een vos’ is haar daarnaast op het lijf geschreven. Maar ook de andere karakters zijn stuk voor stuk uniek en hebben echt een compleet eigen persoonlijkheid. Zo is Tatsumi ook een heel intrigerend karakter. Hij moet namelijk zijn emoties en gevoelens juist onderdrukken om niet in beslag te worden genomen door de gevaarlijke demon die huist in het zwaard dat hij hanteert. Als hij ook maar even een emotie toe zou laten dan kan de demon hem overnemen en zal die alles en iedereen vernietigen. Maar ondanks dat Tatsumi zijn emoties onderdrukt ga je als lezer toch met hem meeleven. Dit is bijzonder knap gedaan door de auteur.

Daarnaast wordt er veel gebruik gemaakt van Japanse termen. Dit maakt het verhaal authentiek en zorgt ervoor dat je je echt in Japan waart. In het begin is het even inkomen met de vele termen, maar na een tijdje ben je er als lezer aan gewend. Daarnaast legt Julie Kagawa vaak in de zin erna de term uit. Dit doet ze vaak als het woord voor het eerst wordt genoemd, maar soms ook als ze de term alweer een tijd geleden voor het laatst heeft genoemd. Zo zegt ze bijvoorbeeld: “Ik hoop dat jullie je verblijf in Yamatori als plezierig hebben ervaren. Oyasuminasai. ‘Goedenacht,’ zei ik terug.” Hierdoor is de betekenis van het woord Oyasuminasai meteen duidelijk en hoeft dit niet nog expliciet uitgelegd te worden.
Mocht je nou de draad echt even kwijt zijn of niet meer weten wat een woord ook alweer betekent, achter in het boek staat een woordenlijst van alle Japanse termen die voorbijkomen. Dit komt zeker van pas als je nog niet zo bekend met de Japanse taal of uitspraken.
Ook zijn er een aantal prachtige en bijzondere uitspraken in het boek die je aan het denken zullen zetten. “De spin weeft zijn web niet in een oogwenk, en de albatros steekt geen zeeën over met een paar vleugelslagen. Velen beschouwen wat ze te doen staat als onmogelijk, en toch volbrengen ze hun taken keer op keer, omdat ze gewoon… beginnen.”
Schaduw van de vos is een van de beste (zo niet het beste) boek dat ik dit jaar tot nu toe heb gelezen. Ik was na het lezen van de synopsis al geïntrigeerd geraakt, maar het boek heeft mijn verwachtingen compleet overstegen! Ik ben in de ban van dit verhaal en ik kan niet wachten tot het vervolg uitkomt! Schaduw van de vos krijgt van mij een dikke 5 sterren.