Zo had het ook kunnen gaan

In 2016 streed Hillary Clinton in de presidentsverkiezingen. Zij werd daarbij gesteund door haar man Bill Clinton, die eerder president was, en haar dochter Chelsea. Uiteindelijk verloor zij de verkiezingen van Trump. Zou dit ook gebeurd zijn als Hillary eerder in haar leven andere beslissingen genomen had? Curtis Sittenfeld onderzocht deze vraag in de roman Rodham, waarin Hillary Bill niet volgt naar Arkansas, maar in plaats van met hem te trouwen haar eigen weg volgt.

Rodham is de zesde roman van Curtis Sittenfeld. Eerder schreef zij onder andere een begenswaardige vrijgezel, een moderne retelling van Pride and prejudice, en De echtgenote, geïnspireerd op het leven van first lady Laura Bush. Daarnaast schrijft zij korte verhalen.

De Hillary in Rodham start net als de echte Hillary: Ze houdt een bewonderenswaardige toespraak op Wellesley en gaat vervolgens studeren aan Yale. Daar ontmoet ze Bill, met wie ze al snel een innige relatie krijgt. Als ze ontdekt dat hij vreemd gaat, kiest ze er echter voor om niet verder met hem te gaan.

Zich echt van Bill losmaken lukt Hillary echter niet. Door de jaren heen blijft ze contact met hem houden en Bill speelt daardoor nog steeds een grote rol in het verhaal. Van geliefden ontwikkelen ze zich tot vage kennissen (al hoopt Hillary nog steeds dat er iets tussen hen gebeurt), tot ze tegenover elkaar komen te staan in de voorverkiezingen. De heftigheid van de strijd die dan tussen hun ontstaat komt niet altijd even geloofwaardig over, wat met name komt doordat ze voor dezelfde partij uitkomen.

Er zitten wel meer momenten in het boek die qua geloofwaardigheid wat twijfelachtig zijn. Door de makkelijke schrijfstijl dender je echter als de spreekwoordelijke trein door het boek – en over de fouten – heen. Het is een aangename leeservaring en pas bij beschouwing achteraf zul je als lezer bij sommige momenten wat vraagtekens zetten. Het is in elk geval knap geschreven.

Wat helaas wél geloofwaardig is, is het seksisme dat duidelijk in Rodham naar voren komt. Het begint al vroeg, als Hillary de opmerking krijgt dat ze er wel vreselijk uitgesproken meningen op na houdt voor een meisje. Door de jaren heen wordt het helaas niet beter, tijdens een interview krijgt ze bijvoorbeeld te horen:

“Een vrouwelijke president.’ Hij was even stil. ‘Is dat niet een oxymoron? Zoiets als reuzengarnalen? Of een amicale scheiding?”

Vervolgens wordt haar verhaal steeds onderbroken door zijn vragen over tampons, haren vlechten, seks met Bill Clinton, etcetera. Dit zeer ongepaste interview was niet haar enige ervaring met seksisme. Het laat zien hoe lastig vrouwen het nog steeds in de maatschappij hebben, zeker als ze de de top proberen te bereiken, wat praktisch gezien nog steeds een mannenwereld is. De Hillary in het boek doet teleurstellend genoeg actief niet zo veel om de positie van vrouwen te verbeteren, maar ze plaveit de weg wel voor vrouwen. Ook dat is belangrijk en hard nodig. Dit boek laat zien dat het kan!

Rodham is interessant wat als verhaal, zeer prettig geschreven en met een belangrijke boodschap voor vrouwen (ook, of misschien wel juist, aan mannen). Zo had het ook kunnen gaan.