Fijne feelgood met orinigele invalshoek

Lisa is ontzettend blij als ze hoort dat zij de rol van Belle mag vertolken in de musicaluitvoering, totdat ze erachter komt wie haar tegenspeler is. Als kind heeft ze Alex, die de rol van het beest gekregen heeft, enorm gepest. Nu ze volwassen is heeft ze daar spijt van, maar het valt haar helemaal niet zo gemakkelijk om daar nu excuses voor aan te bieden. Haar gevoelens voor haar tegenspeler worden steeds ingewikkelder en daarmee wordt het steeds moeilijker voor Lisa om nog op het verleden terug te komen.

Marjon Weerink debuteerde in 2022 met Op het verkeerde spoor. Podiumbeest is haar tweede feelgoodroman. Gezien haar achtergrond als singer-songwriter, koordirigent en zangdocent is het achtergronddecor van deze roman een passende keuze.

Origineel is de invalshoek van het verhaal. Waar pestverhalen meestal vanuit de gepeste meebeleefd worden, koos Weerink ervoor om het perspectief van de pester centraal te zetten. Fragmenten uit het verleden, waarin duidelijk wordt hoe gemeen Lisa was, worden afgewisseld met langere stukken over Lisa in het heden. Dit maakt meteen duidelijk hoe erg mensen kunnen veranderen, want er had geen groter contrast kunnen zijn tussen vroeger en nu. Daardoor lukt het toch om, ondanks de afgrijselijke dingen die ze op haar kerfstok heeft, sympathie voor haar te krijgen.

Je leeft dan ook met Lisa mee en wilt weten hoe het verder gaat. Dit zorgt ervoor dat het lastig is het boek weg te leggen. Daarnaast is het door de gemakkelijke, vlotte schrijfstijl een boek geworden waar je ondanks de zwaardere thema's vlot doorheen leest. Een minpuntje is misschien wel dat er veel verschillende thema's aan bod komen, waardoor er niet voor alles voldoende ruimte is om uitgediept te worden. Voor een feelgood is dat echter niet noodzakelijk. Wel kan het voelen alsof het aan het einde ineens wel heel snel goed komt.

Podiumbeest is al met al een fijn boek om te lezen met een originele insteek.