De afbraak van iedere illusie

Thomas Ligotti neemt je in deze uiterst leesbare filosofische verhandeling mee naar de achterkant van zijn verhalen en toont het wereldbeeld dat daar op de pedalen drukt en zijn proza voortstuwt. Via oa Schopenhauer, Mainländer en Cioran, maar ook via voorbeelden uit de neurologie laat hij zien hoe alles ijdel is, we ons een ‘zelf’ inbeelden omwille van het gebruiksgemak, ons bewustzijn gezien kan worden als de hel op aarde en de wereld een onbegrijpelijke kluwen is die boven een gapend zwarte leegte zweeft. Pessimisten worden slecht gewaardeerd omdat ze ongemakkelijke waarheden verkondigen en Ligottis pessimisme is daar de overtreffende trap van: iedere illusie over de waarde van de mensheid en het positieve verhaal wordt met de grond gelijk gemaakt. Het enige wat ons rest is sterven - of net als hij supernatural horror gaan schrijven,