Mooie combinatie van overlevering en fictie

'De eerste priesteres' is een verhaal dat je meeneemt naar de tijd van de Anunnaki, de nakomelingen van Anu. Dit verhaal gaat over macht, overgave, man en vrouw en samenbundeling van krachten.
Het is vooral het verhaal van Inanna.

Inanna is de helft van een tweeling, de andere helft is haar broer Eridu. Hun moeder stierf tijdens hun geboorte. Het geloof dat een tweeling ongeluk brengt heeft hun vader toen naast zich neergelegd en heeft hen gered van de dood.
De tweeling en met name Eridu is bijzonder want hij ziet dingen die nog niet gebeurd zijn, zoals een grote overstroming die het leven voor de inwoners van het Dorp van de Reiger voor altijd zal veranderen...
En vanzelfsprekend krijgt de tweeling de schuld van alle onheil.

Terwijl je leest lijkt het alsof je naar een fantastische film kijkt; de beschrijvingen van de omgeving en de gebruiksvoorwerpen doen denken aan het land tussen de Eufraat en de Tigris in een lang geleden tijdperk, waarvan we ook weten dat het 'Tweestromenland' genoemd wordt. Hier ontstonden vele beschavingen, zoals dat ook in 'De eerste priesteres' het geval is.

Inanna is de kleindochter van de grote ziener en gaat daar waar nog geen mens van teruggekeerd is.
Ze begint met de bouw van het Huis van de Goden dat 'eens tot aan de hemel reiken zal'. Hierbij moest ik denken aan de Toren van Babel.

Jacqueline Zirkzee heeft door de goede combinatie van fictie en overlevering een roman neergezet die voor een groot publiek geschikt is.
Deze roman beschrijft historische gebeurtenissen, maar is tegelijkertijd fantastisch te noemen met een feministisch trekje.

"De moeder gaf geboorte aan zichzelf, zij was haar eigen schepper. Ze sneed de navelstreng door en wierp deze op de grond. Dat werd het rusteloos bewegende Serpent, dat nooit zou ophouden te pogen zich opnieuw te verbinden met de Navel van de Wereld, de oerzee waaruit alles was voortgekomen."

Ik heb 'De eerste priesteres' graag gelezen.