Een eigentijds loflied op Groningen in een snel veranderende wereld

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

In zijn bundel 'Kleimonologen' schetst Johan van der Dong een indringend portret van de Groninger identiteit. De bundel is, zoals de auteur zelf in het voorwoord aangeeft een eigentijds loflied op Groningen in een snel veranderende wereld.

Van der Dong heeft een scherp oog voor detail en weet met eenvoudige woorden de schoonheid van het alledaagse te vatten. De gedichten zijn momentopnamen, observaties van de natuur, de mensen en de interactie tussen beide.

Een rode draad door de bundel is de klei. De Groninger klei, waaruit het landschap is gevormd, maar ook de klei waaruit de mensen zijn gemaakt. De klei symboliseert de hardheid van het leven, maar ook de veerkracht en de verbondenheid met de streek.

Van der Dong schuwt de melancholie niet. De bundel is doordrenkt van een gevoel van nostalgie en gemis. De Groninger wereld die hij beschrijft is aan het veranderen, en de dichter beseft dat dit onomkeerbaar is. Ondanks deze melancholie is 'Kleimonologen' geen sombere bundel. De humor en de liefde voor de streek en de mensen komen telkens weer bovendrijven. De bundel is een ode aan Groningen, en aan de kracht van de kleine dingen in het leven.