Lezersrecensie
Een belofte voor de toekomst!
Wat een bijzondere manier om terug te kijken naar het verleden!
Door deze zoektocht gaat een wereld voor je open en lees je over het reilen en zeilen rond 1940 op het platteland van Finland. En dat is zeker niet voor iedereen die daar leeft hetzelfde. De verschillen zijn enorm vanwege de diversiteit in afkomst, gebruiken en ligging van de plaatsen waar men woont.
De landkaarten voor in het boek zijn een hulpmiddel waar je waarschijnlijk net zoals ikzelf, graag gebruik van zult maken om de reis te kunnen volgen in het verleden en het heden.
De auteur heeft een mooie schrijfstijl waardoor je geboeid blijft lezen over onder andere de beschrijving van de omgeving door de beide hoofdpersonages; het gebruik van woorden en zinsbouw verandert waardoor je meteen weet dat het iemand anders is dan het hoofdpersonage in het vorige hoofdstuk. Alleen al hierdoor reis je door de tijd.
"Lente dus. Edvard Haga kent de allereerste voorbode: de dagen die gaan lengen. Het zal niet lang meer duren tot de sneeuw op de daken van de boerderij, de stallen en de schuren, en op de takken van de bomen aan de oostkant van de weg, hoorbaar begint te schuiven, om eerst in druppels, dan in klonten naar de aarde te vallen."
"Het huwelijk tussen mijn ouders was begin 1989 al voorbij, toen mijn moeder nog zwanger van me was. Ik bleef na mijn geboorte bij haar wonen. Mijn vader zag ik niet zo heel vaak. Hij woonde in het Statenkwartier in Den Haag, waar ik af en toe in het weekend logeerde en dan op het balkonnetje achter met zeepsop bellen zat te blazen en mierzoete limonade dronk, terwijl hij tegenover me een pijp rookte."
Je leest over de Finse Edvard die weet wat zijn plichten zijn, hierbij gaat het landsbelang boven het belang van zijn gezin.
Bovendien lees je in de andere verhaallijn over een nakomeling van Edvard uit Leiden.
De verhouding tussen deze verhaallijnen is speciaal te noemen. Het is inhoudelijk al een mooi verhaal maar wat er groeit tijdens het lezen is nog veel mooier: de jonge historicus leert over zijn voorouders en leert vooral meer over zichzelf. Hierbij schuwt hij niet om fictie te gebruiken.
Uiterste dagen is een roman die de lezer ongemerkt over zijn eigen leven na laat denken.
Deze eerste roman van Ferdinand Lankamp is een belofte voor de toekomst en ik kijk zeker uit naar een volgend werk van deze auteur.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog: https://graaggelezen.blogspot.com/2019/12/ik-las-uiterste-dagen-geschreven-door.html
Door deze zoektocht gaat een wereld voor je open en lees je over het reilen en zeilen rond 1940 op het platteland van Finland. En dat is zeker niet voor iedereen die daar leeft hetzelfde. De verschillen zijn enorm vanwege de diversiteit in afkomst, gebruiken en ligging van de plaatsen waar men woont.
De landkaarten voor in het boek zijn een hulpmiddel waar je waarschijnlijk net zoals ikzelf, graag gebruik van zult maken om de reis te kunnen volgen in het verleden en het heden.
De auteur heeft een mooie schrijfstijl waardoor je geboeid blijft lezen over onder andere de beschrijving van de omgeving door de beide hoofdpersonages; het gebruik van woorden en zinsbouw verandert waardoor je meteen weet dat het iemand anders is dan het hoofdpersonage in het vorige hoofdstuk. Alleen al hierdoor reis je door de tijd.
"Lente dus. Edvard Haga kent de allereerste voorbode: de dagen die gaan lengen. Het zal niet lang meer duren tot de sneeuw op de daken van de boerderij, de stallen en de schuren, en op de takken van de bomen aan de oostkant van de weg, hoorbaar begint te schuiven, om eerst in druppels, dan in klonten naar de aarde te vallen."
"Het huwelijk tussen mijn ouders was begin 1989 al voorbij, toen mijn moeder nog zwanger van me was. Ik bleef na mijn geboorte bij haar wonen. Mijn vader zag ik niet zo heel vaak. Hij woonde in het Statenkwartier in Den Haag, waar ik af en toe in het weekend logeerde en dan op het balkonnetje achter met zeepsop bellen zat te blazen en mierzoete limonade dronk, terwijl hij tegenover me een pijp rookte."
Je leest over de Finse Edvard die weet wat zijn plichten zijn, hierbij gaat het landsbelang boven het belang van zijn gezin.
Bovendien lees je in de andere verhaallijn over een nakomeling van Edvard uit Leiden.
De verhouding tussen deze verhaallijnen is speciaal te noemen. Het is inhoudelijk al een mooi verhaal maar wat er groeit tijdens het lezen is nog veel mooier: de jonge historicus leert over zijn voorouders en leert vooral meer over zichzelf. Hierbij schuwt hij niet om fictie te gebruiken.
Uiterste dagen is een roman die de lezer ongemerkt over zijn eigen leven na laat denken.
Deze eerste roman van Ferdinand Lankamp is een belofte voor de toekomst en ik kijk zeker uit naar een volgend werk van deze auteur.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog: https://graaggelezen.blogspot.com/2019/12/ik-las-uiterste-dagen-geschreven-door.html
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Schepens
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
