Een heerlijke, eigentijdse graphic novels voor YA lezers

Op 20-jarige leeftijd debuteerde Alice Oseman met Solitare, een verhaal waarin Charlie en Nick maar bijfiguren waren. In de jaren daarna ontwikkelde zich langzaam hun verhaal in zowel woorden als illustraties. In dit eerste deel van de graphic novel-serie 'Heartstopper' ontmoeten Charlie en Nick elkaar. De Nederlandse vertaling is van de hand van Niels van Eekelen.

Charlie heeft een moeilijk jaar achter de rug. Nadat hij gedwongen uit de kast is gekomen, heeft hij vele pesterijen doorstaan, maar dat is gelukkig voorbij. Nick, een van de beste rugbyspelers van de school, zit een klas hoger en heeft de nodige verhalen over Charlie gehoord. Als de twee jongens door de nieuwe klassenindeling naast elkaar komen te zitten, verandert alles. Er ontpopt zich een fantastische vriendschap en Charlie krijgt gevoelens voor Nick. Ze brengen veel tijd met elkaar door en al snel worstelt Nick met zijn eigen gevoelens.

Voordat het verhaal van start gaat, staat er een content warning: lichamelijk geweld en verbale homofobie. Sommige onderwerpen kunnen lastig zijn om over te lezen, waardoor er de laatste jaren meer aandacht aan waarschuwingen over de inhoud van een boek wordt besteed. Zowel op de cover als de flaptekst wordt al duidelijk dat het hier om een homoseksuele relatie gaat. En hoewel de acceptatie rondom andere geaardheden steeds hoger ligt, is dit niet altijd zo en hoeft het ‘uit de kast komen’ daardoor ook niet makkelijker te zijn. In Heartstopper wordt dit hier en daar ook benadrukt, middels bijvoorbeeld andere scholieren die snerende opmerkingen maken of zich niet realiseren wat hun acties voor gevolgen kunnen hebben. Door de illustraties wordt het waarnemen van de gevolgen hiervan duidelijk zichtbaar.

Maar het verhaal draait lang niet alleen over de moeilijkere kanten waarmee de twee jongens te maken krijgen. De humor en de vriendschap die ze ontwikkelen spatten van de bladzijdes. De tekeningen zijn simpel, zonder kleur, maar behoorlijk expressief op de momenten dat Charlie en Nick hele dagen met elkaar doorbrengen. Het is zelfs met stilstaande afbeeldingen zó voor te stellen hoe de bewegingen eruit zouden zien.

De expressies op de gezichten zijn ook erg sterk. Vooral Charlies onzekerheid in het begin komt goed naar voren. De verwarde gevoelens van Nick zijn heel duidelijk op de momenten dat ze het samen de hele dag leuk hebben gehad. Zijn tegenstrijdige gevoelens zijn steeds vaker op zijn gezicht af te lezen. Al snel is te merken dat de twee als ze samen zijn het sterkst en meest op hun gemak zijn. Ondanks dat die klik er vanaf het begin af aan was, wordt die band gedurende het verhaal steeds sterker.

Er is in de opmaak van de bladzijdes rekening gehouden met lezers die niet of nauwelijks ervaring hebben met graphic novels. Als er veel spreekballonnetjes op één bladzijde staan waarin enkele gesprekspartners elkaar afwisselen, is er een klein hoofdje van de spreker in elk ballonnetje toegevoegd, zodat het duidelijk blijft wie wat zegt. Dit zullen niet alle lezers nodig hebben, maar het kan dienen als handig geheugensteuntje en het zorgt voor een soort komische en luchtige sfeer in het verhaal.

De manieren waarop gedachtes van de personages tussen de afbeeldingen door zijn toegevoegd is vrij beeldend. De omlijning past vaak perfect bij het gevoel dat de auteur ermee wil overbrengen op de lezer. En hoewel het er simpel uit ziet, lijkt er veel aandacht en denkwerk achter te zitten. Zoals wanneer er een shot van een hele kamer voorbijkomt. Daarin zijn ook meer details te zien dan je in eerste instantie zal opmerken. Zo zijn er muziekposters en andere kleine details die bij lezers van dit genre herkenning zullen opwekken.

De uiteindelijke ontknoping is zowel verwachtingsvol en romantisch als hartverscheurend. Een perfect moment voor een verpletterende cliffhanger om de lezers nieuwsgierig te maken naar het vervolg.