De wintertuin

De zussen Meredith en Nina zijn erg verschillend van aard. De een bleef thuis om haar kinderen op te voeden en het familiebedrijf te runnen, de ander volgde haar droom om fotojournalist te worden en reisde de hele wereld over. Wanneer hun vader ziek wordt beseffen ze dat ze hun krachten moeten bundelen. Hun afkeurende moeder Anya is zelfs nu niet in staat troost te bieden.

Op zijn sterfbed vraagt hun vader Meredith en Nina nog één keer te luisteren naar het Russische sprookje dat hun moeder altijd vertelde, maar waarvan ze nooit het einde hebben gehoord. Zo komt eindelijk Anya’s tragische verleden in het door oorlog verscheurde Leningrad aan het licht. En haar dochters luisteren, helemaal tot het einde…

Kristin Hannah schrijft beeldend en emotioneel. Ze wisselt intieme gezinsscènes af met historische reconstructies waardoor het verhaal zowel een familiale drama- als een oorlogsroman wordt. De structuur bouwt langzaam op naar onthullingen die het heden van de zussen verhelderen en hun relatie transformeren.

In het eerste gedeelte van het boek is het even doorzetten met lezen, maar dan wordt de wintertuin een ontroerende, sfeervolle roman die familiaal verdriet en historische tragedie met elkaar verweeft. Je voelt het hartverscheurende verdriet als moeder haar sprookje verteld over het verleden. Moest soms gewoon even slikken bij de heftige gebeurtenissen. Als je houdt van menselijke, emotioneel geladen verhalen met een historische achtergrond vind ik dit een mooie aanrader. Een boek dat je weet te raken.
Deze recensie stond eerder op www.mirandasboekencorner.nl