Lezersrecensie
Zij die niet in magie geloven, zullen het nooit vinden
Evie Woods (1976) is een Ierse schrijfster. Ze is geboren en getogen in Galway, aan de westkust van Ierland. In haar verhalen probeert ze de magie te laten zien die in ons gewone leven te vinden is. Onder haar eigen naam Evie Caughan schreef ze eerder een drietal boeken: The Heirloom (2013), The Story Collector (2018), en The Mysterious Bakery On Rue de Paris (2014).
In 2023 verscheen The lost bookshop onder haar pseudoniem Evie Woods, in 2024 in Nederland uitgebracht onder de titel De verborgen boekwinkel.
In 2024 werd The story Collector opnieuw uitgebracht, ook onder de naam Evie Woods, in Nederland in 2025 verschenen onder de titel De verhalenverzamelaar. Dit is het tweede boek dat in het Nederlands vertaald werd, maar het werd dus al eerder geschreven.
Beide boeken werden vertaald door Arnout Brokking.
In het boek volgen we twee verhaallijnen, die zich beiden afspelen in Thornwood, Ierland.
In 2010 is Sarah Harper in New York op het vliegtuig gestapt naar Ierland, om tot zichzelf te komen na een stukgelopen relatie. Ze heeft iets heel naars meegemaakt, pas in de loop van het verhaal wordt duidelijk wat dit is geweest. Ze vindt bij toeval het dagboek van de 18-jarige Anna Butler. Het jaar is 1910. Anna is een jonge boerendochter die in contact komt met de Amerikaan Harold Griffin-Krauss. Hij studeert antropologie en is naar Ierland gereisd voor zijn proefschrift. Hij verzamelt verhalen over lokale folklore in de Keltische landen en doet onderzoek naar het geloof in feeën. Onder het mom van 'als we onze verhalen verliezen, verliezen we onszelf'. Om gemakkelijker in contact te komen met de plaatselijke bevolking wordt Anna zijn assistente. Na hun ontmoeting met de rijke George en Olivia Hawley krijgt hun samenwerking een onverwachte wending.
Hoe verder we komen in het boek, des te meer wordt duidelijk over de verdrietige gebeurtenis die Sarah is overkomen, hoewel het zich ook wel een beetje laat raden. Sarah's connectie met Ierland is vrij mager uitgewerkt en ook de manier waarop ze uiteindelijk in Thornwood in Ierland terecht komt. Haar ontmoetingen daar zijn wel weer mooi uitgewerkt, hoewel hier en daar wat voorspelbaar.
De hoofdstukken over Sarah en Anna wisselen elkaar af, steeds leest Sarah verder in het dagboek van Anna. Daarin schrijft zij over het geloof van de bevolking in feeën, en over na Daoine Maithe, het Goede Volk. Mystieke verhalen zijn het, ook over wisselkinderen bijvoorbeeld. Verder schrijft ze over Milly, enigszins geheimzinnig, pas later wordt duidelijk wie zij is en wat er met haar gebeurd is. Jammer genoeg blijven de verhalen summier.
Na het lezen van De verborgen boekwinkel, wat ik een heerlijk boek vond, was ik heel benieuwd naar De verhalenverteller. Ik mocht het boek meelezen met de Hebban leesclub.
Het omslag is prachtig en nodigt uit om het boek op te pakken en te lezen, zeker in combinatie met de tekst op de achterflap. Vreemd genoeg komt deze niet helemaal overeen met het verhaal.
De belangrijkste thema's zijn mythen en legendes, magie, verdriet, geheimen en ook de liefde.
De setting van het verhaal is mooi. lerland heeft in veel boeken en films iets magisch, zo ook in De verhalenverzamelaar. Dat de twee verhaallijnen zich in twee heel verschillende tijden afspelen en je dus van heden naar verleden gaat is ook mooi gedaan, het zorgt voor een fijne afwisseling. Helaas blijft het allemaal wat oppervlakkig, het mist diepgang. De personages bleven, op Anna na, wat vlak, die hadden wel iets meer uitgediept mogen worden.
De schrijfstijl is vlot, toegankelijk en beeldend, geen hele lange zinnen en niet veel moeilijke woorden. De hoofdstukken zijn niet te lang en wisselen elkaar goed af ook qua verhaallijnen.
Jammer is dat het dagboek van Anna totaal niet in dagboekstijl is geschreven. Veel te uitgebreid, zeker met de hoeveelheid aan dialogen. De verhaallijn van Anna had ook in gewone vertelstijl gekund met dagboekfragmenten. Nu komt het wat gekunsteld over.
Het verhaal leest als een feelgood roman met magische elementen. Helaas heeft het mijn verwachtingen niet helemaal kunnen waarmaken. Eén mooie levensles heb ik er wel uit kunnen halen: "Verdriet is als een harde bobbel in jezelf. Het blijft daar zitten hard als een rots, tenzij je eraan werkt om het te verzachten." "Het zal nooit helemaal verdwijnen, maar in plaats van een hardheid, kun je er tederheid van maken. Er komt plek in je hart voor je herinneringen en je zult er niet bang meer voor zijn".
Prachtig, deze heb ik opgeschreven om te onthouden.
Een vertaling van de lerse begrippen als voetnoot was fijn geweest.
"Zij die niet in magie geloven, zullen het nooit vinden."
In 2023 verscheen The lost bookshop onder haar pseudoniem Evie Woods, in 2024 in Nederland uitgebracht onder de titel De verborgen boekwinkel.
In 2024 werd The story Collector opnieuw uitgebracht, ook onder de naam Evie Woods, in Nederland in 2025 verschenen onder de titel De verhalenverzamelaar. Dit is het tweede boek dat in het Nederlands vertaald werd, maar het werd dus al eerder geschreven.
Beide boeken werden vertaald door Arnout Brokking.
In het boek volgen we twee verhaallijnen, die zich beiden afspelen in Thornwood, Ierland.
In 2010 is Sarah Harper in New York op het vliegtuig gestapt naar Ierland, om tot zichzelf te komen na een stukgelopen relatie. Ze heeft iets heel naars meegemaakt, pas in de loop van het verhaal wordt duidelijk wat dit is geweest. Ze vindt bij toeval het dagboek van de 18-jarige Anna Butler. Het jaar is 1910. Anna is een jonge boerendochter die in contact komt met de Amerikaan Harold Griffin-Krauss. Hij studeert antropologie en is naar Ierland gereisd voor zijn proefschrift. Hij verzamelt verhalen over lokale folklore in de Keltische landen en doet onderzoek naar het geloof in feeën. Onder het mom van 'als we onze verhalen verliezen, verliezen we onszelf'. Om gemakkelijker in contact te komen met de plaatselijke bevolking wordt Anna zijn assistente. Na hun ontmoeting met de rijke George en Olivia Hawley krijgt hun samenwerking een onverwachte wending.
Hoe verder we komen in het boek, des te meer wordt duidelijk over de verdrietige gebeurtenis die Sarah is overkomen, hoewel het zich ook wel een beetje laat raden. Sarah's connectie met Ierland is vrij mager uitgewerkt en ook de manier waarop ze uiteindelijk in Thornwood in Ierland terecht komt. Haar ontmoetingen daar zijn wel weer mooi uitgewerkt, hoewel hier en daar wat voorspelbaar.
De hoofdstukken over Sarah en Anna wisselen elkaar af, steeds leest Sarah verder in het dagboek van Anna. Daarin schrijft zij over het geloof van de bevolking in feeën, en over na Daoine Maithe, het Goede Volk. Mystieke verhalen zijn het, ook over wisselkinderen bijvoorbeeld. Verder schrijft ze over Milly, enigszins geheimzinnig, pas later wordt duidelijk wie zij is en wat er met haar gebeurd is. Jammer genoeg blijven de verhalen summier.
Na het lezen van De verborgen boekwinkel, wat ik een heerlijk boek vond, was ik heel benieuwd naar De verhalenverteller. Ik mocht het boek meelezen met de Hebban leesclub.
Het omslag is prachtig en nodigt uit om het boek op te pakken en te lezen, zeker in combinatie met de tekst op de achterflap. Vreemd genoeg komt deze niet helemaal overeen met het verhaal.
De belangrijkste thema's zijn mythen en legendes, magie, verdriet, geheimen en ook de liefde.
De setting van het verhaal is mooi. lerland heeft in veel boeken en films iets magisch, zo ook in De verhalenverzamelaar. Dat de twee verhaallijnen zich in twee heel verschillende tijden afspelen en je dus van heden naar verleden gaat is ook mooi gedaan, het zorgt voor een fijne afwisseling. Helaas blijft het allemaal wat oppervlakkig, het mist diepgang. De personages bleven, op Anna na, wat vlak, die hadden wel iets meer uitgediept mogen worden.
De schrijfstijl is vlot, toegankelijk en beeldend, geen hele lange zinnen en niet veel moeilijke woorden. De hoofdstukken zijn niet te lang en wisselen elkaar goed af ook qua verhaallijnen.
Jammer is dat het dagboek van Anna totaal niet in dagboekstijl is geschreven. Veel te uitgebreid, zeker met de hoeveelheid aan dialogen. De verhaallijn van Anna had ook in gewone vertelstijl gekund met dagboekfragmenten. Nu komt het wat gekunsteld over.
Het verhaal leest als een feelgood roman met magische elementen. Helaas heeft het mijn verwachtingen niet helemaal kunnen waarmaken. Eén mooie levensles heb ik er wel uit kunnen halen: "Verdriet is als een harde bobbel in jezelf. Het blijft daar zitten hard als een rots, tenzij je eraan werkt om het te verzachten." "Het zal nooit helemaal verdwijnen, maar in plaats van een hardheid, kun je er tederheid van maken. Er komt plek in je hart voor je herinneringen en je zult er niet bang meer voor zijn".
Prachtig, deze heb ik opgeschreven om te onthouden.
Een vertaling van de lerse begrippen als voetnoot was fijn geweest.
"Zij die niet in magie geloven, zullen het nooit vinden."
2
Reageer op deze recensie
