Wij waren de Vickersons

Jolanda Ivonne Clément studeerde marketing, communicatie en (bedrijfs)journalistiek. Ze schreef voor diverse vakbladen in de gezondheidszorg en werkt hoofdzakelijk voor maatschappelijk betrokken organisaties. Haar grote passie is het schrijven van fictie, dat ze verweeft met haar interesse voor geschiedenis, filosofie en de natuur.
Ze bewees haar talent in de goed ontvangen roman Oostwaarts (augustus 2021), die direct na verschijnen werd opgenomen in de Canon van Nederland onder ‘Verhalen over de Tweede Wereldoorlog’. 
In 2021 verscheen Pleasant Valley, later opnieuw uitgebracht onder de titel Wij waren de Vickersons (2023).
In januari 2024 verschijnt haar derde roman Rio.

Wij waren de Vickersons van Jolanda Clément is een plotgedreven roman over collectieve schuld en schaamte tegen de achtergrond van het Chicago van de jaren zeventig.

Samenvatting
Chicago, 1973. Pleasant Valley, zo noemt de negenjarige Shannon ‘Kite’ Vickerson de nette buitenwijk waar ze woont. Alles is er ogenschijnlijk perfect, ook bij de Vickersons thuis. Als er een probleemgezin met zeven kinderen in de wijk komt wonen, blijkt hoe zwak de fundamenten onder Kites perfecte wereld eigenlijk zijn.
Voor de ogen van de jonge Kite stapelen de drama’s in de buurt zich op en de situatie thuis wordt onhoudbaar. Een verwoestende brand zet alle spanningen in de buurt op scherp.
Jarenlang torst Kite de trauma’s uit haar jeugd met zich mee, totdat ze op haar zeventiende besluit op te graven wat het daglicht niet verdragen kon.

In prachtig, beklemmend proza toont Jolanda Clément in Wij waren de Vickersons hoe ontwrichtend sociale controle kan zijn.

"Door het open raam hoorde ik ze gillen, huilen. Ik denk dat iedereen het hoorde, maar niemand kwam naar buiten."

Dit begin van de achterflap tekst trok meteen mijn aandacht, en even doorlezend wist ik dat dit een boek voor mij zou zijn.

Het verhaal wordt verteld in ik-vorm door Shannon (Kite) Vickerson, zij woont met haar ouders en oudere zus in een nette buitenwijk in Chicago, die zij zelf Pleasant Valley noemt. Het is het jaar 1973, Kite is dan negen jaar oud en haar zus Margret 12. Heel langzaam maakt de lezer kennis met het gezin en met de andere buurtbewoners.  Aan de oppervlakte lijkt het een keurige buurt met nette en welgestelde mensen, maar schijn bedriegt zo blijkt al gauw. Kite en Margret groeien op in een ontwricht gezin en als kind hebben de zussen weinig steun aan elkaar omdat ze allebei zichzelf overeind moeten zien te houden.
Wanneer er een "probleemgezin" in de straat komt wonen met zeven kinderen ontstaat er grote onrust onder de buurtbewoners. Een enorme brand zet de verhoudingen op scherp. Wat is er gebeurd? Wat moet koste wat kost worden verzwegen? Kite gaat jarenlan gebukt onder de trauma’s van haar jeugd en ook onder een enorm schuldgevoel. Wanneer ze zeventien jaar is besluit ze de waarheid naar buiten te brengen over wat er destijds allemaal is gebeurd, en gaat ze de confrontatie aan met zichzelf en de buurtbewoners in Pleasant Valley.

Vanaf de eerste bladzijde werd ik door het verhaal gegrepen en kon ik het moeilijk wegleggen.  Vanaf het begin voel je de beklemming, en de onderhuidse spanning bij de hoofdpersonen in het boek. Het verhaal ontroert maar roept ook gevoelens van afschuw op. Jolanda Clement heeft een prachtige schrijfstijl, heel toegankelijk en fijn om te lezen. Haar manier van vertellen maar ook het verhaal zelf doen me wel denken aan de boeken van Joël Dicker.
Lees dit boek!