Will Dean maakt zijn verwachtingen niet waar

Dit boek mocht ik lezen voor de leesclub van Thrillzone.

Wanneer je de cover ziet dan denk je meteen aan een Scandinavische thriller. Een eenzame, verlaten weg omgeven door hoge donkere bomen. De kleur is erg mooi en de flaptekst maakt mij nog nieuwsgieriger.

Het verhaal begint meteen spannend. Tuva Moodyson, een “dove”verslaggeefster uit het plaatsje Gavrik (Zweden) krijgt onderweg een aanvaring. Dit doet haar meteen aan haar overleden vader denken.
Er wordt een lijk gevonden diep in de bossen van Utgard, op een specifieke wijze en Tuva wordt belast met deze zaak. Zij wil haar verhaal doen bij de plaatselijke krant en doorbreken.
Het lichaam dat wordt gevonden vertoont veel gelijkenissen met de 3 lichamen die jaren eerder in het Utgardbos zijn gevonden.
Tuva zet alles op alles, gaat op onderzoek uit en moet hierbij haar angsten overwinnen. Zij gaat op “Jacht”, ook krijgt zij te maken met de ietwat eigenaardige bevolking van het dorpje. Dat Tuva deze zaak niet laat rusten wordt door hen niet in dank afgenomen. Op momenten dat het haar echt even teveel wordt kan zij gelukkig wel terecht bij een goede vriendin.
De vraag is of het Tuva gaat lukken om de dader(s) te ontmaskeren?

Gaandeweg het verhaal krijg je zeer gedetailleerde beschrijvingen over het gehoorapparaatje van de hoofdpersoon. Dit voegt niets toe aan het verhaal. Je ziet dat Tuva nieuwsgierig is, maar dit komt niet uit de verf. Net zoals de andere personages blijft het verhaal erg oppervlakkig. Het verhaal is in de Ik-vorm geschreven waardoor je wellicht wat meer de gevoelens en gedachten van Tuva meekrijgt. Dean beschrijft heel erg mooi de Zweedse natuur.

“het is hier zo donker als zwart velours”

“Ik zie de regen als lakens uit de wolk vallen”

“Door de driekwart maan is het zo grijs als het bloed dat je aantreft onder een bereide zalmfilet”

De schrijfstijl is makkelijk en fijn om te lezen. Echter blijft de spanning die voorkomt in de Scandinavische thrillers weg. Het verhaal kabbelt gestaag voort. Op het einde merk je dat de spanningsboog hoger wordt. Daarom vind ik dit absoluut geen thriller maar eerder een misdaadroman. Het gegeven van een “dove” verslaggeefster is origineel, maar maakt helaas de verwachtingen niet waar.
Hoop van harte dat in de andere delen die volgen, Tuva meer uit de verf komt en wij meer over haar achtergrond te weten mogen komen.