Liefde, drama & een man die kan koken – wat wil je nog meer?

Oké, eerlijk? Ik begon Zweer het me vol goede moed, met een theetje in de ene hand en hoge verwachtingen in de andere. Het begon wat stroef, ik moest echt even mijn draai vinden in Ari’s wereld van feestjes, football en flirterige blikken. Maar voor ik het wist zat ik erin – helemaal.

Ari is zo’n personage waar je meteen mee meeleeft. Eerste jaar universiteit, nieuwe omgeving, én dan ook nog gevoelens voor Chase, de beste vriend van haar broer (want dat loopt altijd goed af, toch?). Spoiler alert: nee dus. Chase was voor mij echt de irritatie in hoofdletters – onuitstaanbaar, dramatisch, en met het charisma van een natte dweil. En net daarom: petje af voor Meagan Brandy, want als je zó'n afkeer kan opwekken bij je lezer, dan doe je als schrijver duidelijk iets goed.

Gelukkig kwam daar Noah. Noah, die kookt, luistert, begrijpt en zó charmant is dat je bijna vergeet dat dit fictie is. Hij is echt de book boyfriend waar je je Tupperware voor zou laten staan. De opbouw tussen hem en Ari is langzaam maar heerlijk – een slowburn waar je je vingers bij aflikt.

En dan – BAM – komt het drama. Geen licht romkomgedoe meer, maar pure emotionele chaos. Tranen? Check. Frustraties? Dubbel check. Tissues? Absoluut. Vanaf dat moment kon ik het boek niet meer neerleggen, en leefde ik intens mee met Ari’s twijfels, keuzes en hartzeer.

Zweer het me is een verhaal over vallen, opstaan en opnieuw durven kiezen. Het is spicy, teder, grappig en soms gewoon pijnlijk herkenbaar. En ja, het is dik, maar geloof me: je merkt het amper. Voor wie houdt van young adult met een volwassen kantje, een vleugje sport, veel gevoel en een man die kan koken – dit boek moet je gewoon lezen.