Lezersrecensie
Leven met een oorlogsverleden
Jerrad Hoff bedankt voor dit recensie-exemplaar.
Flaptekst:
De 61-jarige zeer succesvolle modeontwerpster Chiara Arrighetti leidt een bestaan waar velen van dromen. Na decennialang te hebben geweigerd over haar privéleven te praten, besluit ze na de dood van haar ouders een eind te maken aan het stilzwijgen en huurt ze journaliste Francesca in om haar autobiografie te schrijven.
In haar villa aan het Comomeer vertelt Chiara openhartig over haar leven in het naoorlogse Genua, over de eerste successen in het Milaan van de jaren 50 en over de liefde. Terwijl een bijzonder leven aan Francesca voorbijtrekt, onthult Chiara aan de hand van een dagboek ook steeds meer van een geheim dat sinds een augustusdag in 1944, in het door nazi’s bezette Italië, angstvallig verborgen wordt gehouden.
Een dag die voor Chiara nooit is geëindigd. Een dag die al een halve eeuw zijn weerslag heeft op de keuzes, de liefde en het geluk in haar leven. Door het gruwelijke dat is gebeurd. En door wat ze toen heeft gedaan.
In het boek volgen we Chiara gedurende haar hele leven. Hoe ze haar leven als modeontwerpster opbouwt en vriendschappen voor het leven afsluit. Het boek begint met een dag in augustus 1944. Deze dag heeft gevolgen voor alle beslissingen die Chiara de rest van haar leven maakt. In het tweede hoofdstuk gaan we vijftig jaar verder in de tijd. Chiara heeft Francesca uitgenodigd om haar autobiografie te schrijven. Chiara vertelt haar naoorlogse leven aan Francesca, maar geeft haar ook regelmatig een aantal pagina’s van haar geheime dagboek, die gaan over augustus 2024. Chiara wil deze ook in haar autobiografie laten opnemen. De vraag is of Francesca daarna verder wil gaan met de autobiografie.
Het boek gaat over familie, vriendschap, vertrouwen, rouwen, angst en liefde. Zoals altijd weet Jerrad met vanaf de eerste pagina te boeien. Zijn beeldende verhaalstijl laat me alle scenes meebeleven. Ik heb het boek gelezen met een lach en een traan.
De dag in augustus 1944 is gebaseerd op werkelijkheid, de personages zijn fictief.
Flaptekst:
De 61-jarige zeer succesvolle modeontwerpster Chiara Arrighetti leidt een bestaan waar velen van dromen. Na decennialang te hebben geweigerd over haar privéleven te praten, besluit ze na de dood van haar ouders een eind te maken aan het stilzwijgen en huurt ze journaliste Francesca in om haar autobiografie te schrijven.
In haar villa aan het Comomeer vertelt Chiara openhartig over haar leven in het naoorlogse Genua, over de eerste successen in het Milaan van de jaren 50 en over de liefde. Terwijl een bijzonder leven aan Francesca voorbijtrekt, onthult Chiara aan de hand van een dagboek ook steeds meer van een geheim dat sinds een augustusdag in 1944, in het door nazi’s bezette Italië, angstvallig verborgen wordt gehouden.
Een dag die voor Chiara nooit is geëindigd. Een dag die al een halve eeuw zijn weerslag heeft op de keuzes, de liefde en het geluk in haar leven. Door het gruwelijke dat is gebeurd. En door wat ze toen heeft gedaan.
In het boek volgen we Chiara gedurende haar hele leven. Hoe ze haar leven als modeontwerpster opbouwt en vriendschappen voor het leven afsluit. Het boek begint met een dag in augustus 1944. Deze dag heeft gevolgen voor alle beslissingen die Chiara de rest van haar leven maakt. In het tweede hoofdstuk gaan we vijftig jaar verder in de tijd. Chiara heeft Francesca uitgenodigd om haar autobiografie te schrijven. Chiara vertelt haar naoorlogse leven aan Francesca, maar geeft haar ook regelmatig een aantal pagina’s van haar geheime dagboek, die gaan over augustus 2024. Chiara wil deze ook in haar autobiografie laten opnemen. De vraag is of Francesca daarna verder wil gaan met de autobiografie.
Het boek gaat over familie, vriendschap, vertrouwen, rouwen, angst en liefde. Zoals altijd weet Jerrad met vanaf de eerste pagina te boeien. Zijn beeldende verhaalstijl laat me alle scenes meebeleven. Ik heb het boek gelezen met een lach en een traan.
De dag in augustus 1944 is gebaseerd op werkelijkheid, de personages zijn fictief.
1
Reageer op deze recensie