Debuut dat smaakt naar meer.

Daniëlla werkt als journaliste op de afdeling lifestyle. Ze verheugd zich al op de Dutch Design Week als ze gebeld wordt door haar hoofdredactrice. Door een auto-ongeval van een collega moet Daniëlla naar Jordanië om verslag te doen van de klimaatconferentie. Ze probeert er nog onder uit te komen, maar dat lukt helaas niet. Door haar smetvrees en de terroristische aanslagen ziet ze er als een berg tegenop.
 
In het vliegtuig ontmoet ze Jacob, een collega-journalist. Ze krijgt een apart gevoel bij hem. Bij een latere ontmoeting met hem stuit ze op een actiegroep Dark Green Resistance. Daniëlla probeert meer informatie te krijgen en probeert zich aan te sluiten bij de groep. Gaat het Daniëlla lukken om achter de plannen van de actiegroep te komen en welk rol speel Jacob?
 
Tijdens een brandalarm in het hotel leert ze Loukas kennen, bij hem voelt ze zich wel veilig. Is hij wel te vertrouwen?
 
In het boek volgen we Daniëlla, die ontzettend blij is met haar werk als lifestyle journaliste. Mario beschrijft haar smetvrees zo goed dat je haar angst voelt als ze ergens heen moet waar het druk is. Ook de angst voor de dreigingen in Jordanië is goed voelbaar. Mooi vond ik het dat je gedurende het verhaal doorhebt dat ze de mode niet los kan laten. Daarnaast is ze niet het naïeve gansje dat veel mensen misschien verwachten bij een mode-journaliste.
 
Mario’s schrijfstijl neemt je meteen mee in het boek en je leert Daniëlla meteen goed kennen. Ik heb respect voor haar manier van leven en werken. Door de interactie met taxi-chauffeur Marwan leert Daniëlla de leefomstandigheden, maar ook de cultuur van Jordanië kennen. Het boek gaat over vertrouwen, over je eigen angsten heenstappen, doorzetten, familie en opkomen voor elkaar en jezelf.
 
Mario ik vind dat je een topdebuut hebt geschreven en ik hoop dat je nog meer van deze pareltjes gaat schrijven.
 
Quotes:
 
In de buurt van andere mensen – en zeker bij iemand met een onaangename lichaamsgeur – voel ik me super vies.
 
Amina gaat zelf maar in de woestijn tussen een bende eco-terroristen flaneren. Probleem opgelost!
 
Dat ik van wijn houd, zit in mijn genen. En je kunt natuurlijk niet altijd slootwater drinken.