Hoe ga je om met een onverwachte verlies?

Na het overlijden van haar zus Sophie vertrekt de Britse Mila naar Frankrijk om de zorg voor haar nichtje Ani op zich te nemen. Daarnaast ondersteunt ze Sophies moeder, Cecile met het runnen van het detectivebureau Toussaint. Cecile en Sophie deden dit voorheen samen. Omdat Mila na de zomer van plan is terug te keren naar haar eigen leven, is Cecile op zoek naar een vervanger.  Mila kent degene die Cecile op het oog heeft als vervanger van Sophie en ze twijfelt over zijn motieven.
 
De proloog begint met Gosia, die in een paardentrailer in het bos kampeert. Zij is op zoek naar iemand, als lezer weet je niet naar wie en waarom.
 
De rest van het boek wordt beschreven vanuit Mila, de zorg voor haar nichtje Ani valt haar zwaar. Ze is zelf nog aan het rouwen over het verlies Sophie, ze wil het beste voor Ani en denkt dat zij dat daarvoor niet de juiste persoon is. Als Ani op een avond niet op tijd thuis komt en niet reageert op telefoontjes gaat Mila haar zoeken. Ze vindt Ani bij Gosia, die haar geholpen na een val van haar fiets. Na een kort gesprekje gaan Mila en Ani naar huis. Als Gosia korte tijd later sterft, heeft Mila daar geen goed gevoel bij. Voor haar klopt er niets aan de dood van Gosia, maar de politie is het niet met haar eens. Mila probeert Gosia’s zoon op te sporen, maar als dat een doodlopend spoort is geeft ze het op. Totdat de professor Tim Perry op haar pad komt, is er een link tussen Tim en Gosia?
 
In het hele boek voel je het verlies van Sophie, niet alleen bij haar familie, maar ook bij haar vriendinnen. Je proeft in alles dat Sophie geliefd was en dat iedereen haar mist, Daarnaast gaat het ook over verlies, vertrouwen, familie, communicatie of het ontbreken daarvan. Het is ook moeilijk om over overleden familieleden te praten en over de toekomst als je niet weet wat het beste is. En hoe ga je zo’n gesprek beginnen. Uiteindelijk moeten Mila en Ani toch een keer met elkaar over de toekomst praten, maar gaat dat lukken? 
 
Dit was mijn eerste kennismaking met Louise Douglas, maar wat een mooie schrijfstijl heeft ze. Ze maakt van de personages echte mensen met hun goede en slechte kanten, maar ik kon ook alles voor me zien.
 
Ik zat met Gosia in het bos, ik zag Ani en Mila toeristje spelen, ik voelde Mila’s verdriet en gemis, de gesprekken die ze in haar hoofd met Sophie had en het terugdenken aan hun jeugd, maakt dat je Sophie ook leert kennen. Ik ben ook benieuwd hoe het verder gaat in de “Detective Toussaint serie”  want dit smaakt naar meer en er is met betrekking tot het detectivebureau een open einde.
 
Quotes:
 
Ze voelde een mix van schuld en frustratie; het was een ongemakkelijke cocktail.
 
De eenvoudigste klussen blijken later altijd het ingewikkeldst te zijn.
 
Omgaan met tieners is een eindeloos schaakspel, waarbij de volwassen speler voortdurend wordt gedwongen zijn strategie te herzien in een reactie op een ongehoord en onvoorspelbare zet van de tiener.