Lezersrecensie
Een prachtig afscheid van de Cornwall serie.
Wat een afsluiting… Holywell Bay, het derde en laatste deel van de Cornwall-serie van Esther, was weer een prachtig en emotioneel verhaal. Ik heb zó genoten, gehuild, gegrinnikt en meegeleefd dat ik na de laatste bladzijde alleen maar kon denken: wat jammer dat het nu voorbij is.
We volgen Ines, die dolgraag in Cornwall wil blijven en daarvoor op zoek is naar werk. Haar zoektocht brengt haar op het mysterieuze landgoed Trewellan, in het prachtige Holywell Bay. Een plek waar de tuinen schitterend worden onderhouden, maar het landhuis zelf vervallen en geheimzinnig aandoet. Vanaf het moment dat Ines kennismaakt met de terughoudende huishoudster Rosie, de warme hoofdtuinman Jacob en haar vrolijke collega Oliver, voel je: hier speelt meer dan op het eerste gezicht zichtbaar is. En dat blijkt wel wanneer Ines vreemde geluiden in het huis hoort – geluiden die onmogelijk te verklaren zijn… tot ze oog in oog staat met het meisje Izzy.
Wat mij keer op keer zo raakt in Esthers boeken, is dat haar verhalen niet alleen meeslepend zijn, maar ook écht onder je huid kruipen. De emoties van Ines, maar ook van Courtenay (Court), zijn zó invoelbaar. Ik betrapte mezelf er vaak op dat ik wilde roepen: “Praat nou met elkaar! Spreek uit wat je voelt!” Je gaat zo op in hun worstelingen en verlangens dat je haast vergeet dat het om fictieve personages gaat.
En dan die kleine woordgrapjes tussendoor – heerlijk luchtig en zo slim gevonden:
* “Court was nogal Court door de bocht.”
* “Zijn reactie is Court en bondig.”
* “Hij is als vanouds Court van stof.”
Juist die speelsheid maakt dat het boek naast emotioneel ook licht en toegankelijk blijft.
De setting is weer adembenemend. Het landhuis en de bijzondere tuinen staan zó levendig beschreven dat je de geur van de bloemen bijna ruikt en het grindpad onder je voeten hoort knarsen. Het is de perfecte achtergrond voor een verhaal dat vol is van emotie en romantiek.
Wat Esther als auteur zo uniek maakt, is haar vermogen om een verhaal te schrijven dat tegelijkertijd warm, ontroerend en intens is. Haar schrijfstijl is vloeiend, meeslepend en altijd vol gevoel. Met ogenschijnlijk lichte woorden weet ze je diep te raken. Ik had regelmatig een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, maar voelde me ook keer op keer glimlachen.
Het slot van dit derde deel voelde voor mij als een afscheid van fijne vrienden. Ik wilde blijven in Cornwall, in die tuin, met deze personages. Hoewel de delen los van elkaar te lezen zijn, raad ik iedereen aan de hele serie te verslinden. Je zult er vast net zo van gaan genieten als ik gedaan heb.
Het is een prachtige reis vol liefde, geheimen, verdriet én hoop. Een waardige afsluiter van een schitterende serie.
We volgen Ines, die dolgraag in Cornwall wil blijven en daarvoor op zoek is naar werk. Haar zoektocht brengt haar op het mysterieuze landgoed Trewellan, in het prachtige Holywell Bay. Een plek waar de tuinen schitterend worden onderhouden, maar het landhuis zelf vervallen en geheimzinnig aandoet. Vanaf het moment dat Ines kennismaakt met de terughoudende huishoudster Rosie, de warme hoofdtuinman Jacob en haar vrolijke collega Oliver, voel je: hier speelt meer dan op het eerste gezicht zichtbaar is. En dat blijkt wel wanneer Ines vreemde geluiden in het huis hoort – geluiden die onmogelijk te verklaren zijn… tot ze oog in oog staat met het meisje Izzy.
Wat mij keer op keer zo raakt in Esthers boeken, is dat haar verhalen niet alleen meeslepend zijn, maar ook écht onder je huid kruipen. De emoties van Ines, maar ook van Courtenay (Court), zijn zó invoelbaar. Ik betrapte mezelf er vaak op dat ik wilde roepen: “Praat nou met elkaar! Spreek uit wat je voelt!” Je gaat zo op in hun worstelingen en verlangens dat je haast vergeet dat het om fictieve personages gaat.
En dan die kleine woordgrapjes tussendoor – heerlijk luchtig en zo slim gevonden:
* “Court was nogal Court door de bocht.”
* “Zijn reactie is Court en bondig.”
* “Hij is als vanouds Court van stof.”
Juist die speelsheid maakt dat het boek naast emotioneel ook licht en toegankelijk blijft.
De setting is weer adembenemend. Het landhuis en de bijzondere tuinen staan zó levendig beschreven dat je de geur van de bloemen bijna ruikt en het grindpad onder je voeten hoort knarsen. Het is de perfecte achtergrond voor een verhaal dat vol is van emotie en romantiek.
Wat Esther als auteur zo uniek maakt, is haar vermogen om een verhaal te schrijven dat tegelijkertijd warm, ontroerend en intens is. Haar schrijfstijl is vloeiend, meeslepend en altijd vol gevoel. Met ogenschijnlijk lichte woorden weet ze je diep te raken. Ik had regelmatig een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, maar voelde me ook keer op keer glimlachen.
Het slot van dit derde deel voelde voor mij als een afscheid van fijne vrienden. Ik wilde blijven in Cornwall, in die tuin, met deze personages. Hoewel de delen los van elkaar te lezen zijn, raad ik iedereen aan de hele serie te verslinden. Je zult er vast net zo van gaan genieten als ik gedaan heb.
Het is een prachtige reis vol liefde, geheimen, verdriet én hoop. Een waardige afsluiter van een schitterende serie.
1
2
Reageer op deze recensie
