Zeehonden, stroopwafels en jezelf durven zijn.

In Alle ogen op Mia neemt Susan Muskee je mee naar het noorden van Nederland, naar het uitgestrekte en winderige Lauwersoog, waar niet alleen zeehondjes worden opgevangen, maar waar ook hoofdpersoon Mia haar plek probeert te vinden. Als dochter van een beroemde zeebioloog is ze gewend om in andermans schaduw te leven, maar nu probeert ze eindelijk op eigen kracht haar weg te banen.

Muskee heeft zich duidelijk verdiept in het reilen en zeilen van een zeehondenopvang. De zorg voor de dieren wordt met liefde en respect beschreven, zonder dat het heel dramatisch wordt. Integendeel: de informatie wordt op een fijne manier verweven in het verhaal, waardoor het echt een bijzonder boek is.

Mia is een personage dat je vanaf pagina één in je hart sluit. Ze is zorgzaam, opgewekt en heeft een groot hart voor mens én dier – maar is soms zó bezig met anderen pleasen dat ze zichzelf uit het oog verliest. Haar ontwikkeling gedurende het verhaal is mooi en geloofwaardig: van een jonge vrouw die op safe speelt, naar iemand die durft te kiezen voor wat ze écht belangrijk vindt.

Hoewel de romantiek deze keer wat meer op de achtergrond blijft, is dat geen gemis. De liefde voor de zeehonden, het onderlinge contact tussen de collega’s (met als hoogtepunt de hartverwarmende mevrouw Visser en haar stroopwafels!) en de worsteling met haar vader vullen het verhaal rijkelijk.

Die vader-dochterrelatie is een gevoelig, maar sterk onderdeel van het verhaal. De spanning tussen hen, en Mia’s wens om eindelijk gezien te worden, geven het boek diepgang.

Muskee’s schrijfstijl is vlot en warm, met hier en daar een vleugje humor. Je leest het boek in één adem uit, maar denkt er toch nog even over na zodra je het dichtslaat.

Alle ogen op Mia is een hartverwarmende feelgoodroman met een originele setting, een hoofdpersoon om van te houden, en een mooiemooie diepgang. Perfect voor lezers die houden van een verhaal met net wat meer lagen – én zeehondenliefhebbers natuurlijk.