Onze kleine leugentjes.

Onze kleine leugentjes is zo’n psychologische thriller waarbij je meteen voelt dat er iets niet klopt achter het perfecte plaatje. Marianne lijkt het allemaal voor elkaar te hebben: mooi huis, knappe en succesvolle man, drie kids, luxe overal waar je kijkt… maar onder die glans zit een flinke scheur. En die scheur wordt langzaam maar zeker steeds zichtbaarder.

We lezen hoe Marianne haar verleden in pleeggezinnen probeert te laten rusten, terwijl ze zich volledig richt op haar gezin. Dat geeft meteen een kwetsbaar kantje aan haar personage, maar tegelijkertijd voelde het voor mij soms alsof ze wel heel erg vastzat in die afhankelijke rol. Haar man Simon is de klassieke ‘buitenkant perfect, maar binnen het gezin afschuwelijk. Zodra de mysterieuze Caroline in beeld komt, gaat het balletje rollen. Marianne vertrouwt het allemaal niet en duikt steeds dieper in het leven van Caroline.

Toch moet ik eerlijk zeggen: het begin voelde voor mij wat lang en herhalend. Marianne wordt geestelijk klein gehouden door Simon en dat is natuurlijk onderdeel van het verhaal, maar het bleef wat lang in datzelfde kringetje hangen waardoor ik er moeilijk in kwam. Pas rond halverwege kreeg het eindelijk wat meer pit en de twist. Het einde maakte gelukkig zeker nog wat goed; dat vond ik wel goed uitgewerkt.

De schrijfstijl van Sue Watson leest fijn en toegankelijk, maar doordat er veel herhaling in zat, miste ik een beetje tempo en spanning. Ik wilde meer psychologische spanning en minder herhaling van hoe slecht de situatie was want dat wist ik na een paar hoofdstukken wel.

Een aardige thriller voor tussendoor, vooral als je houdt van langzame opbouw en duistere huwelijksdynamieken.