Een betoverend begin van de Falconeri sage.

Hoe fijn is het om weer in een nieuwe boekenserie te duiken? De gave van Lucrezia is het eerste deel van een vierluik over de Falconeri-zussen, en geloof me: dit smaakt absoluut naar meer.

We maken kennis met Lucrezia, die door een heftige jeugd en een kille vader een muur om haar heen heeft gebouwd. Na de dood van diezelfde vader keert ze terug naar Toscane, de plek die ze ooit met pijn in haar hart achterliet. Daar wacht haar niet alleen een hoop familiedrama en geheimen, maar ook een oude liefde die ze eigenlijk nooit vergeten is.

Bijzonder aan dit verhaal is dat alle zussen een gave hebben, geërfd van hun Schotse moeder. Lucrezia ziet aura’s en voelt soms stemmingen van mensen, maar Sacerdoti laat dit subtiel in het verhaal meespelen in plaats van er een groot spektakel van te maken. Het gaat vooral om de emotionele reis van Lulu – en die vond ik oprecht mooi beschreven.

De combinatie van Toscaanse landschappen, mysterieuze familiegeschiedenis en de warme band (maar ook spanningen) tussen de zussen, zorgt voor een verhaal dat je meesleept van begin tot eind. Het speelt zich af in twee tijdlijnen (de jaren ’70 en de jaren ’80), wat het boek nog meer diepgang geeft.

De schrijfstijl van Sacerdoti is toegankelijk en beeldend: ik zag de Toscaanse heuvels en de mooie villa waarin de zusjes wonen bijna voor me en voelde de broeierige sfeer van geheimen die stukje bij beetje boven tafel komen.

Voor mij een dikke vier sterren! Een sterk begin van een serie die ik absoluut verder wil volgen. Ik ben nu al benieuwd naar de verhalen en gaven van de andere zussen.