Lezersrecensie
Een prachtig, pijnlijk maar onvergetelijk verhaal.
Dit debuut voelt als het werk van een doorgewinterde auteur. Aisha Hassan schrijft met zoveel liefde, pijn, hoop en tederheid dat ik na de laatste bladzijde even niets anders kon dan stil zijn. Dit verhaal blijft je bij.
In dit aangrijpende boek volgen we Lalloo, een jongen die al op jonge leeftijd zijn broer verloor tijdens een brute moord voor hun hut aan de rand van Lahore. Zijn ouders zwoegen in een steenfabriek om hun schulden af te lossen, terwijl Lalloo intussen in dienst is bij een rijke familie in de stad. Hij droomt ervan zijn ouders te bevrijden van hun uitzichtloze bestaan — samen met zijn beste vriend Salman, die in alles zijn veilige haven is.
In dit verhaal leer je niet alleen Lalloo’s innerlijke strijd kennen, je voelt hem. Door het schakelen tussen heden en verleden ontdek je langzaam wat er werkelijk gebeurde op die ene avond die alles veranderde. De opbouw is subtiel, indringend en precies goed gedoseerd. Je moet doorlezen, hoewel je het boek soms ook wil wegleggen omdat het je zo emotioneert.
Sterk is ook de thematiek: moderne slavernij, ongelijkheid, schuld, opoffering — het zijn zware onderwerpen, maar Hassan weet ze goed te verweven in het verhaal. Haar taal is beeldend, poëtisch zelfs, en voert je moeiteloos mee naar het stoffige, zinderende Pakistan, waar hoop soms het enige is wat overblijft.
De relatie tussen Lalloo en Salman is misschien wel het mooiste aspect van het boek. Een diepe, onvoorwaardelijke vriendschap die troost en kracht biedt te midden van zoveel onrecht. En dan is er nog Fatima, zijn jeugdvriendin, die zorgt voor een vleugje liefde.
Dat dit boek gebaseerd is op een waargebeurd verhaal maakt het des te schrijnender. Wat Lalloo doormaakt, is helaas nog altijd de realiteit voor mensen in Pakistan. En precies daarom is dit boek zo belangrijk. Omdat het stem geeft aan hen die zelden gehoord worden.
Ik heb dit boek gelezen met een brok in mijn keel en een traan op mijn wang. Het is hartverscheurend, ja. Maar ook menselijk en prachtig geschreven. Aisha Hassan is zonder twijfel een auteur om in de gaten te houden.
In dit aangrijpende boek volgen we Lalloo, een jongen die al op jonge leeftijd zijn broer verloor tijdens een brute moord voor hun hut aan de rand van Lahore. Zijn ouders zwoegen in een steenfabriek om hun schulden af te lossen, terwijl Lalloo intussen in dienst is bij een rijke familie in de stad. Hij droomt ervan zijn ouders te bevrijden van hun uitzichtloze bestaan — samen met zijn beste vriend Salman, die in alles zijn veilige haven is.
In dit verhaal leer je niet alleen Lalloo’s innerlijke strijd kennen, je voelt hem. Door het schakelen tussen heden en verleden ontdek je langzaam wat er werkelijk gebeurde op die ene avond die alles veranderde. De opbouw is subtiel, indringend en precies goed gedoseerd. Je moet doorlezen, hoewel je het boek soms ook wil wegleggen omdat het je zo emotioneert.
Sterk is ook de thematiek: moderne slavernij, ongelijkheid, schuld, opoffering — het zijn zware onderwerpen, maar Hassan weet ze goed te verweven in het verhaal. Haar taal is beeldend, poëtisch zelfs, en voert je moeiteloos mee naar het stoffige, zinderende Pakistan, waar hoop soms het enige is wat overblijft.
De relatie tussen Lalloo en Salman is misschien wel het mooiste aspect van het boek. Een diepe, onvoorwaardelijke vriendschap die troost en kracht biedt te midden van zoveel onrecht. En dan is er nog Fatima, zijn jeugdvriendin, die zorgt voor een vleugje liefde.
Dat dit boek gebaseerd is op een waargebeurd verhaal maakt het des te schrijnender. Wat Lalloo doormaakt, is helaas nog altijd de realiteit voor mensen in Pakistan. En precies daarom is dit boek zo belangrijk. Omdat het stem geeft aan hen die zelden gehoord worden.
Ik heb dit boek gelezen met een brok in mijn keel en een traan op mijn wang. Het is hartverscheurend, ja. Maar ook menselijk en prachtig geschreven. Aisha Hassan is zonder twijfel een auteur om in de gaten te houden.
1
Reageer op deze recensie
