Lezersrecensie
Realistisch en spannend
“ Tua Culpa “ geschreven door Corinne Vlaminckx .
De titel en de prachtige cover met daarop de foto van “ De mond der waarheid “ en de tekst Tua Culpa “ jouw schuld “ maken je als lezer nieuwsgierig.
De auteur is niet over een nacht ijs gegaan en heeft zich terdege voorbereid om dit boek te realiseren.
Gevoelsmatig had ze voor zichzelf geen keus, ze moest dit verhaal delen met de lezer uit respect voor alle slachtoffers van de genocide in Rwanda.
Jamie zit door een aantal gebeurtenissen uit haar verleden nog steeds niet lekker in haar vel. De vraag kon ik er wat aan doen, had ik het kunnen voorkomen, is het mijn schuld, dat zit haar nog steeds dwars en heeft grote impact op haar huidige leven.
Ook maken we kennis met Akimana een vrouw die kampt met een ernstig trauma opgelopen tijdens de verschrikkelijke genocide in Rwanda. Zij zou zich hier in Nederland veilig moeten voelen maar niets is minder waar.
Haar pijn en strijd waarover we lezen snijden door je hart, dit met verstrekkende gevolgen voor haar en haar hele omgeving.
Twee verhaallijnen die door elkaar heen lopen, elkaar versterken en uiteindelijk dit boek vormen. Fictie en non fictie en daarbij spannend tot de laatste bladzijde De karakters van de beide vrouwen zijn goed beschreven en het leest prettig.
De brief aan het einde van het boek naar Poetin en de andere machthebbers van deze wereld heeft mij diep geraakt. Zo eerlijk en recht uit het hart en ik denk dat veel mensen het hier mee eens zullen zijn.
Een niet alledaags boek waar ik erg van genoten heb.
De titel en de prachtige cover met daarop de foto van “ De mond der waarheid “ en de tekst Tua Culpa “ jouw schuld “ maken je als lezer nieuwsgierig.
De auteur is niet over een nacht ijs gegaan en heeft zich terdege voorbereid om dit boek te realiseren.
Gevoelsmatig had ze voor zichzelf geen keus, ze moest dit verhaal delen met de lezer uit respect voor alle slachtoffers van de genocide in Rwanda.
Jamie zit door een aantal gebeurtenissen uit haar verleden nog steeds niet lekker in haar vel. De vraag kon ik er wat aan doen, had ik het kunnen voorkomen, is het mijn schuld, dat zit haar nog steeds dwars en heeft grote impact op haar huidige leven.
Ook maken we kennis met Akimana een vrouw die kampt met een ernstig trauma opgelopen tijdens de verschrikkelijke genocide in Rwanda. Zij zou zich hier in Nederland veilig moeten voelen maar niets is minder waar.
Haar pijn en strijd waarover we lezen snijden door je hart, dit met verstrekkende gevolgen voor haar en haar hele omgeving.
Twee verhaallijnen die door elkaar heen lopen, elkaar versterken en uiteindelijk dit boek vormen. Fictie en non fictie en daarbij spannend tot de laatste bladzijde De karakters van de beide vrouwen zijn goed beschreven en het leest prettig.
De brief aan het einde van het boek naar Poetin en de andere machthebbers van deze wereld heeft mij diep geraakt. Zo eerlijk en recht uit het hart en ik denk dat veel mensen het hier mee eens zullen zijn.
Een niet alledaags boek waar ik erg van genoten heb.
1
Reageer op deze recensie