Een roman die geschiedenis en emotie naadloos verweeft

Isabel Allende is een van mijn favoriete auteurs, en Mijn naam is Emilia del Valle is opnieuw een parel in haar indrukwekkende oeuvre.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Chili, tijdens de burgeroorlog van 1891 tussen president José Manuel Balmaceda en het Chileense Congres.
Emilia, een jonge vrouw met een passie voor schrijven, droomt ervan journaliste te worden. Wanneer ze de kans krijgt om naar Chili te reizen voor haar werk, opent zich voor haar niet alleen een nieuwe professionele wereld, maar ook de mogelijkheid om haar roots aan vaders kant te ontdekken. Het resultaat is een ontroerend portret van een sterke vrouw die op zoek gaat naar haar eigen identiteit.
Allende weet als geen ander te vertellen. Met haar levendige beschrijvingen en meeslepende stijl zuigt ze je moeiteloos het verhaal in.
De wreedheid van de oorlog wordt zonder omwegen maar toch met een zekere tederheid beschreven. Allende verzacht de harde realiteit vaak subtiel met een romantische toets, wat haar boeken extra aangenaam maakt om te lezen.
Wat haar werk bovendien zo bijzonder maakt, is dat het niet alleen ontroert, maar ook verrijkt. Allende verweeft historische feiten en geografische details door haar verhalen, waardoor je als lezer niet enkel een meeslepende roman krijgt, maar ook een stukje geschiedenis en cultuur ontdekt. In dit geval over de Chileense burgeroorlog en het prachtige landschap van Chili.