De wilde vaart

“Wij leven met wat er is, niet met wat had kunnen zijn”. Deze uitspraak komt van Arnold, een Arowak, uit Suriname. Hij woont bij het dorpje wat bij de Jodensavanne ligt. Tessa en haar man Sirano maken een vaartocht naar het achterland van Suriname, als zij, door de coronabesmettingen, geen gasten meer kunnen ontvangen in hun Plantage Frederiksdorp.
Het is een prachtig verhaal waarbij de natuur en de ontberingen van het Surinaams volk beeldend wordt beschreven. O, wat is het jammer dat het niet mogelijk is gebleken om de plantages te blijven onderhouden na de afschaffing van de slavernij. Het land heeft een geweldige hoeveelheid voedsel te leveren, zoals suikerriet, koffie, sinaasappels, etc. Maar de plantages zijn vervallen, de bevolking vertrokken naar Paramaribo, waar ze met baantjes proberen genoeg geld te verdienen om te overleven. Toch zijn er onderweg aan de Surinamerivier nog een aantal bewoners. Daar worden Tessa en Sirano hartelijk verwelkomd. Dat is de gastvrijheid van de inheemsen en de nazaten van de slaafgemaakten. Ze hebben de kracht om te overleven met wat er is. Hun leven wordt samengevat met de volgende : “In Suriname leef je onder de zon en je kunt er twee maaltijden per dag bij elkaar scharrelen. Met afstand doen van het verlangen neemt van afstand van het lijden”.
Een boek wat een echte aanrader is voor iedere nieuwsgierige lezer!