Oorlog door de ogen van de schrijver

Jaap Scholten, Drie zakken dameskleding, twee cakes Kyiv en een sniper.

Na lezen van dit boek heb ik een dubbel gevoel: wat is het erg dat dit boek geschreven is en wat is het mooi dat het geschreven is.
Een oorlog in Oekraïne is de reden dat Jaap Scholten, de schrijver, tijdens zijn tocht in Oekraïne een dagboek bijhoudt wat later een boek wordt. Wat hij ziet gebeuren beschrijft hij letterlijk, waardoor wij de beelden die we kennen van de televisie ook op schrift lezen. Soms is dat nog erger dan de tv-beelden.
Scholten laat zien hoe Poetin in de afgelopen decennia langzaam zijn zin gezet heeft op een “groot” Rusland. Een aantal jaren geleden heeft hij het gebied al uitgebreid met Tsjetsjenië, Georgië en de Krim. Voor Poetin bestaat Oekraïne niet. Het land hoort bij Rusland en moet bevrijd worden. Hij had Oekraïne al eerder willen opdelen tussen Hongarije, Polen en Rusland. Dat het daardoor noodzakelijk is om een oorlog te beginnen die maanden, en wie weet, jaren gaat duren, is voor hem niet belangrijk.
Scholten beschrijft prachtig het landschap van Oekraïne, de mooie steden met de oude gebouwen en kerken. Hij leert ons ook veel over de geschiedenis van deze landen in Oost-Europa waardoor het begrijpelijker wordt dat er vaak onrust is.
De wanorde die de oorlog brengt is niet te overzien. Door de vele luchtaanvallen zijn de huizen in meerdere steden en dorpen veranderd in bouwvallen waar het niet meer leefbaar is. Er vallen veel doden aan beide kanten. Het verhaal van de sniper wordt op zo’n manier beschreven dat je bijna begrijp hoe iemand dit werk kan doen.
Het Oekraïense volk is dapper, is standvastig en vechten voor hun vrijheid. In het hele boek wordt duidelijk dat dit volk ongelooflijk flexibel is en overal oplossingen voor kan vinden.
Hoe dan ook: het leven in Oekraïne is na deze oorlog nooit meer hetzelfde en zal generatielang invloed hebben.