Lezersrecensie
Leer me alles wat je weet
Titel: Leer me alles wat je weet
Auteur: Hanna Bervoets
Uitgeverij: Uitgeverij Pluim
Genre(s): roman
Thema’s: medische wereld, vriendschap, familie, jezelf vinden
Representatie: queer relaties, chronische ziekten, medisch onbegrip
Gelezen in: het Nederlands (originele taal)
Beoordeling: 3 uit 5 sterren
Recensie:
‘Leer me alles wat je weet’ vertelt het levensverhaal van Daniel en alles wat daarbij is komen kijken. Veel verschillende onderwerpen en thema’s komen aan bod in dit verhaal.
Dit boek is opgedeeld in verschillende fasen in het leven van Daniel en ieder deel is dan weer opgedeeld in hoofdstukken. Tijdens het lezen zelf hadden de onderdelen voor mij weinig meerwaarde, maar nu kan ik ze wel goed waarderen. Ieder onderdeel heeft toch een beetje een eigen thematiek, ingedeeld naar belangrijke normen en waarden van Daniel, en zo kan je het boek na ieder deel even wegleggen om alles te verwerken.
Hanna’s schrijfstijl is heel erg beeldend en verhalend en dat vond ik heel erg fijn om te lezen. Het boek leest vrij traag en er wordt heel veel informatie verschaft, maar dat voelde bij dit boek juist correct aan. Er wordt letterlijk iemands leven omschreven en dat is niet overhaast en snel klaar. Echter, ik vond de lengte van het boek niet fijn. Voor mijn gevoel werd het verhaal na de helft erg veel gerekt, terwijl het met zeker 100 pagina’s minder ook goed verteld had kunnen worden. Dit zorgde er bij mij op ongeveer driekwart voor dat ik mezelf echt moest dwingen om door te lezen en dat vond ik erg jammer.
Als iemand die zelf jarenlang onbegrip heeft gekregen vanuit de zorg in de vorm van verkeerde diagnoses, wegwuivende gebaren en niet serieus worden genomen, vond ik het heel erg fijn dat er een boek is geschreven over de medische problematiek in Nederland. Er zijn zo ontzettend veel mensen die niet serieus worden genomen en daarom veel meer klachten ondervinden dan nodig en dat maakt dit boek heel goed bespreekbaar. Daarnaast is het zo dat er, zoals ook wordt aangehaald in dit boek, veel vrouwen zijn die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben, simpelweg omdat er gewoon niet genoeg onderzoek naar gedaan wordt. Dat is wederom iets waar ik hinder van ondervind en ik vind het heel goed dat er aandacht besteed wordt aan dit thema, zodat er hopelijk iets mee kan gaan gebeuren.
Wat daarnaast erg leuk was om te lezen, zeker voor iemand die begin 20 is, vond ik de manier waarop alle decennia worden besproken. Gedurende het verhaal merk je aan kleine, maar wel heel specifieke aspecten dat de tijd vooruit gaat. Zo wordt de opkomst van bijvoorbeeld het internet besproken en zit er wel enige (trage) voortgang in de medische wereld, dus dat is wel heel interessant om te lezen.
Daarnaast vond ik het ook erg leuk dat het verhaal verteld werd vanuit het perspectief van Daniels laatste partner, Jodie. Het is dus zeker geen verhaal vanuit een neutraal perspectief, maar juist vanuit iemand die heel veel om deze vrouw geeft. Ik moet wel zeggen dat ik Daniel zelf eigenlijk best wel onsympathiek vind en ik me er op het einde van het verhaal best wel aan stoorde dat er alleen maar positieve dingen gezegd konden worden. Dat vond ik wat jammer.
Ik raad zeker aan om dit boek te lezen als je fan bent van een soort ‘coming-of-age’ romans, lezen over queer relaties en/of geïnteresseerd bent in misstanden in de medische wereld.
-
Uitgeverij Pluim, bedankt voor dit recensie exemplaar!
Auteur: Hanna Bervoets
Uitgeverij: Uitgeverij Pluim
Genre(s): roman
Thema’s: medische wereld, vriendschap, familie, jezelf vinden
Representatie: queer relaties, chronische ziekten, medisch onbegrip
Gelezen in: het Nederlands (originele taal)
Beoordeling: 3 uit 5 sterren
Recensie:
‘Leer me alles wat je weet’ vertelt het levensverhaal van Daniel en alles wat daarbij is komen kijken. Veel verschillende onderwerpen en thema’s komen aan bod in dit verhaal.
Dit boek is opgedeeld in verschillende fasen in het leven van Daniel en ieder deel is dan weer opgedeeld in hoofdstukken. Tijdens het lezen zelf hadden de onderdelen voor mij weinig meerwaarde, maar nu kan ik ze wel goed waarderen. Ieder onderdeel heeft toch een beetje een eigen thematiek, ingedeeld naar belangrijke normen en waarden van Daniel, en zo kan je het boek na ieder deel even wegleggen om alles te verwerken.
Hanna’s schrijfstijl is heel erg beeldend en verhalend en dat vond ik heel erg fijn om te lezen. Het boek leest vrij traag en er wordt heel veel informatie verschaft, maar dat voelde bij dit boek juist correct aan. Er wordt letterlijk iemands leven omschreven en dat is niet overhaast en snel klaar. Echter, ik vond de lengte van het boek niet fijn. Voor mijn gevoel werd het verhaal na de helft erg veel gerekt, terwijl het met zeker 100 pagina’s minder ook goed verteld had kunnen worden. Dit zorgde er bij mij op ongeveer driekwart voor dat ik mezelf echt moest dwingen om door te lezen en dat vond ik erg jammer.
Als iemand die zelf jarenlang onbegrip heeft gekregen vanuit de zorg in de vorm van verkeerde diagnoses, wegwuivende gebaren en niet serieus worden genomen, vond ik het heel erg fijn dat er een boek is geschreven over de medische problematiek in Nederland. Er zijn zo ontzettend veel mensen die niet serieus worden genomen en daarom veel meer klachten ondervinden dan nodig en dat maakt dit boek heel goed bespreekbaar. Daarnaast is het zo dat er, zoals ook wordt aangehaald in dit boek, veel vrouwen zijn die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben, simpelweg omdat er gewoon niet genoeg onderzoek naar gedaan wordt. Dat is wederom iets waar ik hinder van ondervind en ik vind het heel goed dat er aandacht besteed wordt aan dit thema, zodat er hopelijk iets mee kan gaan gebeuren.
Wat daarnaast erg leuk was om te lezen, zeker voor iemand die begin 20 is, vond ik de manier waarop alle decennia worden besproken. Gedurende het verhaal merk je aan kleine, maar wel heel specifieke aspecten dat de tijd vooruit gaat. Zo wordt de opkomst van bijvoorbeeld het internet besproken en zit er wel enige (trage) voortgang in de medische wereld, dus dat is wel heel interessant om te lezen.
Daarnaast vond ik het ook erg leuk dat het verhaal verteld werd vanuit het perspectief van Daniels laatste partner, Jodie. Het is dus zeker geen verhaal vanuit een neutraal perspectief, maar juist vanuit iemand die heel veel om deze vrouw geeft. Ik moet wel zeggen dat ik Daniel zelf eigenlijk best wel onsympathiek vind en ik me er op het einde van het verhaal best wel aan stoorde dat er alleen maar positieve dingen gezegd konden worden. Dat vond ik wat jammer.
Ik raad zeker aan om dit boek te lezen als je fan bent van een soort ‘coming-of-age’ romans, lezen over queer relaties en/of geïnteresseerd bent in misstanden in de medische wereld.
-
Uitgeverij Pluim, bedankt voor dit recensie exemplaar!
1
Reageer op deze recensie