Licht ontmoet Schaduw in het slotdeel van de trilogie

Waar het eerste deel van de Vampyria-serie focust op de Schaduwkant van het koninkrijk en er in het tweede deel van de serie kennis wordt gemaakt met een onverklaarbaar Licht, komen die twee in Hof van Stormen mooi bij elkaar.

Jeanne wordt steeds actiever bij de rebellenorganisatie die de Schaduwkoning van de troon wil stoten en wil daarvoor Vale Phoebus, de zeer gevreesde piratenkapitein, aan hun kant hebben. Als Jeanne vervolgens door de Schaduwkoning naar Phoebus toe wordt gestuurd om met hem te trouwen, moet het bijna wel een teken zijn…

Victor Dixen (1979) is een Franse auteur, die in Nederland vooral bekend is geworden door zijn Young Adult Science-Fiction serie Phobos.
Bron afbeelding.

Wat de werken van Dixen zo bijzonder maakt is de manier waarop de inhoud en schrijfstijl van zijn boeken altijd verband houden met de sfeer. Bij het eerste boek in deze serie lag de focus op het Schaduwkoninkrijk. Het plot focuste op de onderdrukkende macht van de vampieren over de mensen, maar ook op geweld en moord. Tegelijkertijd is de schrijfstijl van dat boek ook relatief zwaar: ouder taalgebruik dan in een modern verhaal verwacht zou worden en complexe zinsconstructies. De inhoud en schrijfstijl waren drukkend en zwaar en die sfeer wist Dixen daarmee ontzettend goed over te brengen. In het plot van het tweede boek komen de eerste lichtpuntjes naar voren en meteen wordt de tekst minder complex en de sfeer minder drukkend. Het verhaal bevat nog steeds gruwelijkheden – evenals het plot van deel drie – maar voelt een stuk hoopvoller aan. In dit derde deel breken dan de dammen door: de sfeer slaat om naar bevrijdend en hoopvol in plaats van benauwend en duister. Tegelijkertijd lijkt de invloed van de Schaduwkoning meer en meer af te nemen en die van het Licht, waar de personages in dit derde deel erg veel over te weten komen, steeds meer toe. Het is bijzonder knap als een auteur de verschillende lagen van een boek en vervolgens de verschillende delen in een serie zo goed met elkaar weet te verweven.

Buiten deze complexiteit weet Dixen ook nog eens een origineel en goed opgebouwd plot neer te zetten. Waar vampieren de rode draad zijn door deze boekenserie, mogen andere mythische wezens zo her en der niet ontbreken. Zoals te zien is aan de omslag gaat dit boek over piraten, maar ook over sirenen en half-vampieren. De manier waarop deze wezens beschreven worden laat zien dat Dixen goed de tijd en ruimte heeft genomen om te bepalen hoe ze eruit zouden zien en zich gedragen, maar ook dat hij goed heeft nagedacht over de relevantie van deze wezens in het verhaal. Omschrijvingen, gebeurtenissen en details voelen nergens in het verhaal irrelevant of opgedrongen, alles doet ertoe – en dat is erg knap in een boek van bijna 600 pagina’s!

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com