Vlot Argentijns mysterie

Olga Jans-Renou is geboren en getogen in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Na de middelbare school werkte ze er als secretaresse en daarna bij de administratie van een hotel. Na met een Nederlandse man te zijn getrouwd en nog enkele jaren in verschillende Zuid-Amerikaanse landen te hebben gewoond, vertrok ze met haar man naar Nederland. Hier werkte ze aanvankelijk in de thuiszorg en later op het advocatenkantoor van haar man. Haar eerste boek was Bebita’s tango. Haar boeken zijn geïnspireerd door inwoners en gebeurtenissen in haar geboorteland Argentinië.   Terwijl veel van Argentinië in armoede leven, wordt de ex-legerkapitein Marito Luna dood op zijn bureau in zijn penthouse aangetroffen. Hij was twee keer getrouwd geweest. Aanvankelijk wordt gedacht aan zelfmoord, maar nader onderzoek maakt duidelijk dat het om moord gaat. De vraag is dus: wie deed het en waarom?  

“Hebben ze hem gedood vanwege die wapensmokkel?”, vroeg Trejo. “Ik denk eigenlijk meer aan een of andere vreemde amoureuze relatie, iets amoreels. Vergeet niet dat hij iemand was die van klapjes hield”, verzekerde Rivero. “Er zijn in feite meer hypotheses. Hij was een erg complexe man. Maar er is geen enkel spoor, behalve dan dat hij onder invloed was van medicijnen. En voor zover ik weet, was hij niet onder behandeling”, weerlegde ik.  

Het is aan rechercheur Carlos Morales en zijn hulpje Oscar Rivero om de zaak op te lossen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Carlos Morales in de eerste persoonsvorm. Dit geeft deze rechercheur tevens de mogelijkheid om naast zijn politiewerk in te gaan op zijn beslommeringen thuis. Met name zijn relatie met zijn vrouw Teresa komt hierbij goed uit de verf. De auteur geeft gedoseerd informatie over de activiteiten van de vermoorde Marito Luna en de mensen waarmee hij omging. Successievelijk vallen er lopende het verhaal verdachten als dader af, een logisch gevolg van hetgeen de schrijfster openbaart. Voor de lezer blijkt het daarentegen moeilijk om de ontknoping te zien aankomen, want veel voorinformatie omtrent de dader geeft de schrijfster niet.  

Het is geen gruwelijk verhaal; kogels en bloed blijven de lezer bespaard. Een zinderende, opwindende thriller is De man met twee gezichten bepaald niet, wel een traditioneel, eenvoudig, rechttoe-rechtaan mysterieverhaal dat probleemloos leest en daarbij inzicht geeft in de situatie in Argentinië rond het jaar 2000. De schrijfstijl is plezierig, maar de spanning is niet dusdanig dat lezer op het puntje van de stoel belandt. Bart Beereboom verzorgde de keurige vertaling.  

Kortom een boek geschikt om snel ‘tussendoor’ te lezen, tijdens een reis met het openbaar vervoer, een middagje aan het strand of als tijdverdrijf tijdens het wachten.