Onwaarschijnlijk, maar wel spannend

Na haar studie aan de film- en televisieschool in Parijs is Sandrine Destombes gaan werken als producer van evenementen. Daarnaast schrijft ze, met name thrillers. Het dubbele geheim van de familie Lessage is haar zesde boek; hiervoor ontving ze de Franse VSD-RTL 2018 prijs voor de beste Franse thriller.  

In 1989 verdwijnt tijdens het knoflookfestival in Piolenc, een klein dorp in Vaucluse een elfjarige tweeling. Het zijn Solène en Raphael Lessage. Er zijn veel verdachten, maar het lukt Jean Wimez, de rechercheur die belast is met het onderzoek, niet om te achterhalen wie er achter de verdwijning zit. Drie maanden later wordt een van de twee kinderen dood op een kerkhof aangetroffen. In 2018, negenentwintig jaar later, verdwijnen er in Piolenc weer twee kinderen. Julien Fabregas, de nieuwe rechercheur, belast met het onderzoek, is erop gebrand de zaak op te lossen. Er zijn  aanwijzingen dat de verdwijningen met elkaar te maken hebben. Maar hoe dan en waarom?  

Het begint met een aantal berichten, startend in 1989, wanneer de tweeling vermist raakt, en eindigend in 2018 wanneer Nadia Vernois verdwenen is. Hierna volgen korte hoofdstukken met veel dialogen en voorzien van flashbacks. Het verhaal is geconstrueerd als een klassieke detectiveroman waarbij het onderzoek is gebaseerd op de psychologie van de personages. Er zijn veel verdachten en veel theorieën over de achtergrond van de verdwijningen en het interessante is dat elke onthulling in het verhaal tot nieuwe vragen leidt.  

Het doet enigszins denken aan de moord op de vierjarige Grégory Villemin uit het Franse Vogezendorpje Lepanges die op 16 oktober 1984 dood gevonden werd, waarbij zijn moeder lang als verdachte werd gezien en welke moord pas meer dan dertig jaar later werd opgelost. Het thema van het boek, tweelingen en verdwijningen van kinderen, is niet erg origineel en evenmin is dit de relatie tussen misdaden in het heden en soortgelijke gebeurtenissen tientallen jaren geleden.  Destombes slaagt er echter in om deze basisingrediënten tot een spannend, soms zelfs griezelig verhaal te maken. Het vindt plaats in een landelijke, maar gespannen sfeer in een klein dorp waar iedereen elkaar kent. Daarbij hanteert ze een sobere stijl en een eenvoudige, effectieve zinsbouw. Dialogen maken het geheel levendig en cliffhangers aan het eind van hoofdstukken maken dat de lezer doorleest.  

Het verhaal kent mooi uitgewerkte karakters. Victor Lessage, de vader van een tweeling, is een vastberaden, halsstarrige man, die al jaren bezig is met zijn eigen onderzoek naar zijn kinderen, waarbij hij niet altijd open kaart speelt met de politie. Julien Fabregas, verantwoordelijk voor het onderzoek, kan zo nu en dan impulsief reageren. Jean Wimez, voormalig chef van Fabregas, is nu gepensioneerd. Hij onderzocht de verdwijning in 1989, raakte gefrustreerd omdat hij de zaak niet kon oplossen en wil Fabregas op alle mogelijke manieren helpen om zo van zijn frustratie af te komen. Daarnaast is via flashbacks ook de verdwenen tweeling sterk in het verhaal aanwezig.  

Het mysterieuze is het sterke punt in dit verhaal. Heel veel is onduidelijk en mondjesmaat wordt een tipje van de sluier opgelicht, waarbij het niet ontbreekt aan de nodige twists, die de lezer herhaaldelijk op het verkeerde been zetten. Niet alle keuzen die de schrijfster in de ontknoping presenteert, zijn even waarschijnlijk, maar ondanks dat blijft het verhaal boeien.