Autobiografie van een idool

Ik weet niet of Agassi deze biografie zelf heeft geschreven of dat iemand het voor hem heeft gedaan, maar dit is een erg indrukwekkend boek van een van de meest markante sporters allertijden. Agassi beschrijft in dit boek hoe het voor hem was om opgeleid te worden door Nick Bollettieri (die vele toptennissers in die tijd heeft begeleid) en mede daardoor alle 4 de grand slams minimaal 1 keer te winnen plus goud op de olympische spelen en dat ook nog in de tijd waar meerdere toppers actief waren zoals o.a. Pete Sampras.

Hij beschrijft hoe erg hij het vond om zijn haar te verliezen en daardoor een toupet begon te dragen om het te maskeren. Hij vond dat zelfs zo erg dat hij voor de finale van Roland Garros bang was dat het los kwam te zitten dat hij zijn broer belde om hem te helpen het weer vast te maken, hij gruwelde al van het idee dat tijdens een rally hij zijn toupet zou gaan verliezen, wat hem uiteindelijk helaas ook de wedstrijd heeft gekost.

Verder is Agassi erg openhartig over zijn crystal meth verslaving en wordt er stil gestaan dat hij als tennisprof vaak niet gelukkig was, en er zelfs soms helemaal geen zin in had om een wedstrijd te spelen en dus eigenlijk een soort haat liefde verhouding met tennis heeft.

Ik vind dit een van de betere sport biografieën die er geschreven zijn, Agassi is zeer openhartig en het boek is goed geschreven. Mijn sympathie voor de mens Agassi is er zeker niet minder door geworden, het is juist dat ik hem nog meer ben gaan waarderen, ondanks de fouten die hij heeft gemaakt.